بررسی میزان مشارکت بیماران بی دندان کامل درمان شده با ایمپلنت در برنامه درمان حمایتی پریودنتال و ارتباط آن با میزان رضایت آنان از درمان

Abstract

مقدمه درمانهای حمایتی پریودنتال (SPT) در بیماران دریافت کننده ایمپلنت و ارتباط بین بیمار و دندانپزشک از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین میزان مشارکت بیماران بی دندان کامل درمان شده با ایمپلنت در برنامه SPT و میزان رضایت از درمان بود. مواد و روشها در این مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی 28 بیمار بی دندان کامل مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی تبریز که متقاضی دریافت ایمپلنت در هردو فک بوده و درمان ایمپلنت آن ها به اتمام رسیده بود و شرایط ورود به مطالعه را داشتند، بررسی شدند. ابتدا اهمیت مشارکت در برنامه SPT توضیح داده شد. سپس در جلسات بررسی در٣ مرحله (بلافاصله در نقطه شروع برنامهSPT ، ٣ ماه بعد، 6ماه بعد) پرسشنامه رضایتمندی بیمار و چک لیست شرکت در برنامه SPT تکمیل گردید در هر جلسه شاخص پلاک نیز تعیین گردید. پرسشنامه ی رضایتمندی بیماران از انجام درمان ایمپلنت های شامل دو بخش سؤالات دموگرافیک و و 15سوال مربوط به سنجش رضایتمندی بیماران بود. برنامه SPT نیز به 4 گروه همکاری کامل، همکاریی نسبی، همکاری ضعیف و عدم همکاری تقسیم شد. داده های بدست آمده توسط نرم افزار آماری 20SPSS و آزمون آنالیز واریانس آنوا و آزمون تعقیبی توکی و آزمون دقیق فیشر و کای اسکوار تحلیل شد. نتایج میزان مشارکت بیماران در برنامه SPT ، 3/64 درصد مشارکت کامل، 9/17 درصد مشارکت نسبی، 7/10 درصد مشارکت ضعیف و 1/7 درصد فاقد همکاری می باشد. فراوانی بیماران با لثه سالم و نرمال در سه ماه بعد، ، 1/57 درصد و در شش ماه بعد ، 6/78درصد بود. میزان رضایتمندی بیماران ، پس از سه ماه ، 93/5±78/30 و پس از شش ماه 44/6±07/31 بود. میزان رضایتمندی بیماران بر اساس میزان مشارکت شان در برنامه SPT تفاوت معنی داری را هر دو زمان نشان داد. بطوریکه افرادی که مشارکت کامل داشتند رضایتمندی بیشتری نشان دادند. نتیجه گیری مشارکت بیماران در برنامه SPT باعث افزایش رضایتمندی آنان از درمان ایمپلنت گردید.