بررسی دقت روش tele dentistry در طرح ریزی درمان در مقایسه با روش معمول در دوران همه گیری بیماری کووید ١٩

Abstract

زمینه و هدف: Tele dentistry استفاده از فن آوری های مبتنی بر اطلاعات و سیستم های ارتباطی به منظور ارائه مراقبت های سلامت دهان و دندان از مناطق جغرافیایی دوردست است که می تواند در زمان شیوع پاندمی های بیماری زا همچونcovid-19 مفید باشد. در این مطالعه به بررسی دقت روش tele dentistry با گوشی همراه در ارائه ی طرح درمان در مقایسه با روش معمول توسط دانشجویان دندانپزشکی در دوران همه گیری بیماری کووید ١٩ پرداخته شد.

مواد و روش اجرا: این مطالعه ی توصیفی مداخله ای (دوسوکور) شامل 20 کودک (6 تا 12 سال) با شکایت اصلی پوسیدگی دندانی (با و یا بدون درد) بود. برای هر بیمار رادیوگرافی متناسب با مشکل و 5 فتوگرافی استاندارد داخل دهانی (1. اکلوژن از رو به رو 2. اکلوزال ماگزیلا 3. اکلوزال مندیبل 4. عکس طرفی سمت راست 5. عکس طرفی سمت چپ) مطابق با گایدلاین های انجمن دندانپزشکی کودکان آمریکا تجویز شد. سپس طرح درمان بیمار برای دندان های پوسیده مطابق با چارت ثبت یافته های دهانی و درمان پیشنهادی دانشگاه ایندیانا ثبت شد. هر کودک توسط 2 دانشجو بصورت جداگانه و تصادفی معاینه شد. معاینه ها ابتدا بصورت حضوری و سپس مجازی انجام شد. در نهایت طرح درمان دانشجو ها باهم و با یک متخصص دندانپزشکی کودکان با 10 سال سابقه کار بالینی مقایسه شد. نتایج به صورت شاخصهای آمار توصیفی در قالب میانگین و انحراف معیار و تعداد درصد گزارش شد. میزان تشخیص های درست و حساسیت و ویژگی برای گروه ها محاسبه شد.

یافته ها: میانگین ضریب کاپا (در 24 نوع دندان) برای توافق دو معاینه کننده در معاینات حضوری 62/0 و در معاینات مجازی 69/0 بود. در هر دو نوع معاینه حضوری و مجازی نوع طرح درمان های ارائه شده توسط دانشجویان اختلاف معنی داری با گلد استاندارد (معاینات متخصص کودکان) نداشت. مقادیرحساسیت و ویژگی در درمان حضوری به ترتیب 22/73 و 8/95 درصد و در درمان مجازی به ترتیب 44/76 و 9/92 درصد بود. پایایی درونی ممتحنین با استفاده از شاخصICC برابر با 92/0 بود.

نتیجه گیری: Tele dentistry به کمک فتوگرافی های تهیه شده توسط تلفن همراه روش مناسبی برای ارائه ی طرح درمان در کودکان 6-12 ساله توسط دانشجویان دندانپزشکی می باشد.