بررسی استحکام خمشی رزین آکریلی سلف کیور مورد استفاده در دستگاه های متحرک ارتودنسی متعاقب افزودن نانوذرات نقره بارگذاری شده در داخل حفرات رس
Abstract
مقدمه:رزین های آکریلی پلی متیل متاکریلات (PMMA) خود سخت شونده به شکل گسترده ای در ساخت دستگاه های متحرک ارتودنسی به کار گرفته میشوند.یکی از مشکلات اساسی دستگاه های متحرک ارتودنسی ، داشتن پتانسیل تجمع پلاک میکروبی ناشی از تخلخل های سطحی است که باعث افزایش فعالیت باکتری های پوسیدگی زای فلور دهان می شود. این مسئله در آکریل های سلف کیور که درجه ی پلیمریزاسیون پایین تر و تخلخل بیشتری نسبت به آکریل های گرماسخت دارند، بیشتر دیده می شود. بنابراین یکی از اهداف مطالعات مواد دندانی، افزودن موادی با خاصیت آنتی میکروبیال به بیس پلیت آکریلی می باشد. مطالعات گسترده ای در زمینه خواص آنتی میکروبیال نانوذرات و کاربرد های آن ها در مواد دندانپزشکی از جمله مواد ارتودنسی صورت گرفته است. یکی از مهمترین فرآورده های نانوتکنولوژی،نانوذرات نقره می باشند. نانوذرات در عین حال که می توانند اثر آنتی میکروبیال داشته باشند، می توانند ویژگی های مکانیکی رزین آکریلی را نیز تغییر دهند. از میان ویژگی های مکانیکی رزین آکریلی ، استحکام خمشی از اهمیت بالایی برخوردار است. اخیرا از روش هایی برای تثبیت کردن نانوذرات نقره استفاده شده است. یکی از این روش ها،بارگذاری کردن نانوذرات نقره در شبکه ماتریکس متخلخل آلومینوسیلیکات های معدنی می باشد.هدف از این مطالعهبررسی استحکام خمشی رزین آکریلی سلف کیورمتعاقب افزودن درصد های معینی از نانوذرات نقره بارگذاری شده در داخل حفرات رس می باشد.
مواد و روش کار: نانوذرات سنتزشده با درصدهای وزنی 2/0 %، 5/0 %، 1% و 5/1 % به پودر رزین آکریلی پلی متیل متاکریلات خود سخت شونده Triplex cold اضافه شدند. آنالیز های پراش پرتو ایکس، میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی، توزیع انرژی پرتوی ایکس و تصاویر Mapping ازنمونه های آکریل نوترکیب تهیه شد.استحکام خمشی نمونه ها با استفاده از تست three point bending ارزیابی گردید. برای ارزیابی آماری داده ها ازتست one- wayANOVA وTukey’s post hoc testاستفاده شد و Pvalue کمتر از 05/0 معنی دار تلقی گردید.
یافته ها:با افزودن نانوذرات نقره بارگذاری شده در لابلای صفحات رس به ترکیب پلی متیل متاکریلات خودسخت شونده ی Triplex Cold ، با غلظت 2/0% و 5/0% تغییر معناداری در استحکام خمشی نسبت به گروه کنترل مشاهده نشد. میانگین استحکام خمشی در گروه حاوی 2/0% نانوذرات Ag/Clay نسبت به سایر گروه ها بالاتر بود. ولی افزایش غلظت نانوذرات به 1% و 5/1% منجر به کاهش معناداری در استحکام خمشی گردید.بررسی زیست سازگارینانوذرات سنتزشده بر سلول های سرطانی آدنوکارسینوم آلوئولی (A549) با استفاده از روش MTTنشان داد با افزایش درصد نانوذرات سمیت تا حدودی افزایش میابد ولی باز هم بقای سلولی بیشتر از 80 درصد می باشد. که نشان دهنده غیر سمی بودن نانو ذرات در کلیه درصد ها و غلظتها می باشد.
نتیجه گیری: افزودن نانوذرات نقره بارگذاری شده در لابلای صفحات رس با درصد وزنی 1% و بیشتر منجر به کاهش معنادار استحکام خمشی نسبت به گروه کنترل گردید،با این حال تمامی مقادیر بالای 50 مگاپاسکال بوده و با ایزو شماره ISO 20795-2:2013 مطابقت داشتند.