بررسی اثر لیزات توکسوپلاسما گوندیی بر بیان سایتوکاین های اینترلوکین 4 و اینترفرون گاما در مدل تجربی مالتیپل اسکلروزیس در موش C57BL/6

Abstract

مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری خودایمن پیشرونده و التهابی است که با تخریب میلین سلولهای عصبی در سیستم اعصاب مرکزی ( Central Nervous System or CNS) ایجاد می شود. تعداد مبتلایان به این بیماری در حدود 5/2 میلیون نفر در سراسر جهان است. در حال حاضر درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد و درمانهای فعلی تنها پیشرفت بیماری و علائم آن را به تاخیر میاندازند. از آن جا که عفونت های انگلی تاثیرات قوی بر سیستم ایمنی میزبان دارند و مطالعات نشان دادهاست که بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس که مبتلا به کرمهای انگلی هستند دوره بیماری کمتری را نسبت به بیماران غیر آلوده دارند. در مطالعه حاضر، ما اثر لیزات توکسوپلاسما گوندیی را بر بیان سایتوکاین های اینترلوکین 4 و اینترفرون گاما در مدل تجربی مالتیپل اسکلروزیس، بررسی کردیم. مواد و روشها: ابتدا سویه RH انگل توکسوپلاسماگوندیی را درون موش تکثیر دادیم، پس از آن Toxoplasma lysate antigens از تاکی زوئیت های زنده و فعال به دست آمد. مدل EAE در حیوان القا شد و طیق گروه بندی مداخلات صورت گرفت: 1) درگروه اول (گروه کنترل): موش ها کاملا سالم و بدون القا بیماری یا مداخله بودند. فقط به صورت داخل صفاقی 1 سی سی RPMI 1640 دریافت کردند. 2) در موش های گروه دوم بیماری EAE القا شد ولی هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. 3) موش های گروه سوم که گروه پروفیلاکسی با آنتی ژنهای لیز شده توکسوپلاسما گوندی بودند.

پس از 21 روز از ایجاد بیماری سلولهای طحالی بصورت خالص در گروههای مورد نظر جداسازی شدند و بیان ژنهای سایتوکاینهای IL-4 و IFN-γ با تکنیک Real-time PCR اندازه گیری شد. یافته ها: تیمار با آنتی ژن توانست میزان بیان IL4 را افزایش دهد که این افزایش در گروه EAE+Toxo نسبت به گروه EAE+PBS کاملا معنی بوده است (P = 0.0213). بررسی نتایج بیان ژن IFN-γ نشان داد که میزان بیان این ژن در گروه EAE+PBS نسبت به گروه EAE+Toxo سطح معنی داری P = 0.0028 را داشته است.