تاثير بالانس اكسيدانت و آنتي اكسيدانت بر پروگنوز يك ساله‌ي بيماران مبتلا به سكته ي مغزي ايسكميك حاد
Abstract
استرس اکسیداتیو ناشی از عدم تعادل در احیاء-اکسیداسیون است که طی آن رادیکال‌های آزاد افزایش یافته و منجر به آسیب بافتی می گردد. استرس اکسیداتیو به عنوان یکی از فاکتور‌های موثر در بروز سکته مغزی شناخته شده است. از طرفی مشخص شده که در سکته ی مغزی با قطع اکسیژن رسانی و مواد مغذی به مغز ، آبشاری از حوادث ایجاد می‌شود که در نهایت منجر به تولید و آزادسازی گونه‌های واکنش دهنده ی اکسیژن (ROS) و تولید رادیکال‌های آزاد اکسیژن (اکسیدان‌ها) می‌شود.
مواد و روش‌ها: بیماران مبتلا به سکته ی مغزی ایسکمیک حاد که واجد شرایط ورود به مطالعه بودند بعد از انجام معاینات و تایید تشخیص سکته‌ی مغزی ایسکمیک بیماران وارد مطالعه شده و نمونه گیری از خون جهت تعيين ميزان مالون‌دی‌آلدهید و ظرفیت‌تام آنتی اکسیدانی انجام شد. همچنین این بیماران در عرض 48 ساعت اول بعد از بستری به وسیله ی معیارهای NIHSS و mRS مورد ارزیابی قرار گرفتند که ارزیابی به وسیله ی NIHSS مجددا یک سال بعد و mRS در زمان ترخیص و سپس یک سال تکرار شد. در همین دوره‌ی زمانی افراد گروه‌های کنترل مطالعه تحت بررسی و نمونه گیری جهت بررسی از نظر مارکرهای اکسیدانی و آنتی اکسیدانی قرار گرفتند.
یافته‌ها: نتایج این مطالعه به ما نشان داد که سطوح پلاسمایی MDA به طور قابل توجهی در بیماران مبتلا به سکته مغزی در مقایسه با افراد سالم بیشتر بود ( 24/0 ± 08/2 در مقابل 36/0 ± 85/1 ، 001/0 P< ) در مقابل سطوح پلاسمایی TAC در بیماران اختلاف معنی داری با گروه سالم نداشت ( 46/0 P= ). از طرفی با توجه به اهمیت ارزیابی‌های یک ساله انجام شده بوسیله مقیاس‌های MRS و NIHSS ، مشاهده شد که این ارتباط فقط در follow-upیک ساله MRS با سطح سرمی MDA معنی دار است (04/0P = ).