مقایسه نحوه تعیین تکلیف بیماران مراجعه‌کننده به اورژانس توسط متخصصین طب اورژانس
Abstract
تاکنون هیچ مطالعه‌ای با بررسی رابطه همبستگی بین میزان پذیرش بیماران بزرگسال در جمهوری اسلامی ایران و جنسیت کادر درمان فعال در اورژانس، اقدام به بررسی الگوهای عملی نکرده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اینکه آیا سوگرایی ذاتی جنسیتی در تصمیم‌گیری برای پذیرش بیمار وجود دارد یا خیر انجام می‌گیرد.
روش اجرا: این مطالعه یک مطالعه‌ی مقطعی – توصیفی – تحلیلی با روش نمونه‌گیری میدانی است. متخصصین طب اورژانسی که در اورژانسهای بیمارستان امام رضا (ع) و سینا شاغل می باشند، وارد مطالعه شدند. افرادی که مستندات مقیمی و کاری آنها ناقص باشد، از مطالعه خارج شده‌اند. چک لیستی مبنی بر تعداد بیمار ورودی در شیفت و تعداد بیماران ترخیص شده با رضایت شخصی و یا بستری شده در آن شیفت و دموگرافی متخصص مربوطه را شامل می شود، تنظیم شده که توسط پرسشگر آموزش دیده تکمیل شد.
یافته‌ها: در این مطالعه 37 متخصص طب اورژانس وارد مطالعه شدند که در دو بیمارستان امام رضا (ع) و سینا مشغول به کار بودند. بر اساس آزمون آماری کلموگروف سمیرینوف از توزیع نرمال تبعیت می کند (Pv=0.07). میانگین سنی متخصصان برابر با (70/45- 89/40،CI 95%) 21/7 ± 30/43 سال بود که از نظر توزیع جنسی 22 (5/59 %) نفر مرد و 15 (5/40 %) نفر زن بودند. در مقایسه بین دو گروه متخصصین مذکر و مونث، متخصصین زن جوانتر بودند. علیرغم تعداد ویزیت بیمار برابر در هر دو جنس، تعداد بیمار بستری شده در بخشها توسط متخصصین مرد به شکل معنی‌داری بیشتر از زنان بوده و تعداد ترخیص از اورژانس و یا ترک بدون اطلاع بیمار در شیفت تفاوت معنی‌داری را نشان ندادند. تعداد تعیین تکلیف بیماران زیر 6 ساعت توسط متخصصین مرد به شکل معنی‌داری بیشتر از متخصصین زن بود اما تعیین تکلیف بین 6 تا 12 ساعت و بالای 12 بین دو گروه تفاوت معنی‌داری نداشت.
بررسی تعداد پروسیجرهای مختلف و درصد موفقیت آنها در متخصصین مرد و زن موید آن است که تفاوت معنی‌داری میان درصد موفقیت پروسیجرها میان این دو گروه یافت نشده است.