بررسی الگوی عود آدنوکارسینوم محل اتصال مروی -معدی بعد از درمان ادجوانت و نئوادجوانت در بیماران مرکز رادیوتراپی بیمارستان اموزشی درمانی مدنی تبریز

Abstract

ادنوکارسینوم پیوستگاه مروی_ معدی (GEJ) یک بیماری جهانی است که 6/1 میلیون مورد در سال را شامل می شود. در روش درمان این بیماری در طول دهه¬های اخیر پیشرفت¬های بسیاری حاصل شده است و طبق نتایج بسیاری از مطالعات درمان صرفا جراحی به تنهایی مورد قبول نبوده و انجام درمان¬های نئوادجوانت و ادجوانت در کنار درمان جراحی لازم تلقی می¬شود. اکثریت بیماران مبتلا به ادنوکارسینوم GEJ زمانی تشخیص داده می¬شوند که تومور اولیه به ساب سروز تهاجم کرده است (T3) و یا لنف نودهای ناحیه ای را درگیر کرده است و در برخی موارد هم تهاجم به ساب سروز و هم درگیری لنف نود ها رخ داده است. برای بیماران با متاستاز سیستمیک شیمی درمانی با رژیم استاندارد توصیه می شود. با وجود بررسی¬های متعدد انجام گرفته در این زمینه هنوز میزان کارایی روش درمان نئوادجوانت در مقایسه با ادجوانت جای بحث دارد و مطالعاتی که کارایی درمان نئوادجوانت و ادجوانت را در الگوی عود GEJ مقایسه کنند بسیار محدود می¬باشد. لذا هدف از این مطالعه مقایسه دو روش درمان نئوادجوانت و درمان ادجوانت بر الگوی عود در درمان آدنوکارسینوم GEJ می¬باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه با توجه به توصیفی بودن مطالعه تمام بیماران مبتلا به ادنوکارسینوم GEJ که حائز شرایط ورود به مطالعه بودند و به یکی از دو روش ادجونت یا نئوادجونت در بخش رادیوتراپی مرکز اموزشی درمانی مدنی بستری و تحت درمان قرار گرفته بودند به صورت تمام شماری وارد مطالعه شدند. نمونه های مورد مطالعه مربوط به بیماران پنج سال اخیر بود داده¬های به دست آمده از مطالعه با استفاده از نرم افزار اماری spss.16 مورد بررسی وتجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: در بیماران گروه نئوادجوانت (٪4/5)3 نفر عود در محل کاردیا، (٪3) 2 نفر لنفادنوپاتی شکمی، (٪7/6)5 نفر متاستازهای کبدی، (٪19/7)13 متاستاز در سایر نقاط ،و(٪65/2)43 نفر بدون گزارش عود بودند. در گروه بیماران با روش ادجوانت نیز (٪5/9)2 نفر عود در محل آناستوموز و جراحی ، (٪11/8) 4 نفر لنفادنوپاتی شکمی ، (٪2/9)1 نفر متاستازهای کبدی، (٪26/5)9 متاستاز درسایر نقاط و(٪52/9)18 بدون گزارش عود بودند. ،که از نظر آماری تفاوت معناداری بین دو گروه وجود نداشت.(059/0=p)