مقایسه اثر تجویز پیوگلیتازون و کارنیتین با پیوگلیتازون و ویتامین Eدر درمان کبد چرب غیر الکلی

Abstract

بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) شامل طیف وسیعی از بیماری های کبدی است که به دلیل تجمع چربی در سلول های کبدی (> 5%) رخ می دهد. بدون درمان ، این وضعیت می تواند منجر به فیبروز، سیروز کبدی و کارسینوم کبدی شود. با توجه به شیوع روزافزون NAFLD، عدم وجود درمان مورد تایید FDA برای این بیماری و نیاز به مطالعات و تحقیقات بیشتر در این زمینه؛ این مطالعه با هدف بررسی میزان اثر بخشی تجویز همزمان پیوگلیتازون و کارنیتین در مقایسه با تجویز همزمان پیوگلیتازون و ویتامین E بر روی گرید سونوگرافی و آنزیم های کبدی در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی انجام گردید. روش کار: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی است که در آن 80 بیمار کبد چرب غیرالکلی واجد شرایطِ مراجعه کننده به درمانگاه کبد چرب دانشگاه علوم پزشکی تبریز و بیمارستان ولیعصر تبریز، به صورت تصادفی وارد مطالعه شدند. سوابق بالینی این بیماران بررسی و اطلاعات اولیه ی آنها ثبت شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه مداخله تقسیم شدند. یک گروه از بیماران روزانه 30 میلی گرم پیوگلیتازون و 1000 میلی گرم کارنیتین و گروه دیگر 30 میلی گرم پیوگلیتازون و 800 واحد ویتامین در روز به مدت 6 ماه دریافت کردند. در هر گروه، نمونه خون قبل، 3 ماه و 6 ماه پس از تجویز دارو برای ارزیابی آنزیم های کبدی، پروفایل لیپیدی و FBS اخذ شد. در هر دو گروه مورد مطالعه، سونوگرافی کبد در ابتدا و در پایان مطالعه برای ارزیابی درجه کبد چرب انجام شد. یافته ها: در مجموع 80 بیمار در این مطالعه وارد شدند. تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه از نظر تست های آزمایشگاهی قبل از مداخله وجود نداشت اما در گرید سونوگرافی تفاوت اماری معناداری وجود داشت(P value=0/01) .در گروه پیوگلیتازون و کارنیتین کاهش معنی داری در گرید کبد چرب در پایان مطالعه نسبت به ابتدای مطالعه مشاهده نشد(014=P value)؛ با این وجود نیمی از دریافت کنندگان این داروها در طول مطالعه کاهش در گرید سونوگرافی کبد چرب داشتند. مصرف پیوگلیتازون و ویتامین E تغییر معنی داری در گرید سونوگرافیک کبد چرب در طول مطالعه ایجاد کرد (P-value =0/01). مصرف پیوگلیتازون وکارنیتین متغیرهای ALP و TG را به طور معنی داری طی 6 ماه کاهش داد. مصرف پیوگلیتازون و ویتامین E متغیر های ALT ,FBS را به طورمعنادار کاهش و متغیر BMI را به طور معنادار افزایش داده است. تغییرات در سطح آنزیم های کبدی ALT و AST طی 3 ماه و تغییرات سطح انزیم ALT و متغیر TGطی 6 ماه بین دو گروه از نظر آماری معنی دار بود.