ارزش تشخیصی افزایش در فشار ورید مرکزی در زمان SBT برای پیش بینی میزان weaning ناموفق در بیماران تحت تهویه مکانیکی

Abstract

جدا سازی از تهویه مکانیکی یک عنصر کلیدی در مراقبت از بیماران بدحال است و آزمایش تنفس خودبخودی (SBT) گامی مهم در این زمینه می‌باشد. این مطالعه مقطعی با هدف ارزیابی اینکه آیا مقادیر فشار ورید مرکزی (CVP) و تغییرات آن به طور مستقل قادر به پیش بینی پیامد SBT در بین بیماران دارای تهویه مکانیکی می‌باشد یا خیر، انجام گرفت. ما فرض کردیم که افزایش زودهنگام CVP می‌تواند نشان‌دهنده نارسایی قلبی در هنگام مدیریت افزایش شدید بازگشت وریدی به دنبال قطع تهویه با فشار مثبت باشد. این افزایش CVP ممکن است بخشی از بیماران در معرض خطر بالای شکست اکستوباسیون را شناسایی کند. روش کار: یکصد و پنجاه و نه بیمار تحت تهویه مکانیکی که کاندید انجام SBT بودند تحت یک پروتکل نظارتی قرار گرفتند که شامل ارزیابی کور CVP در ابتدا و 3دقیقه اول و انتهای SBT بود. شکست جداسازی به عنوان انتوباسیون مجدد طی 48 ساعت پس از اکستوباسیون تعریف شد. مقایسه متغیرهای پارامتریک و غیرپارامتریک با T test و Mann-whitney U test انجام شد. از تست Multivariate logistic regression برای تعیین ارزش پیش‌بینی کننده شکست اکستوباسیون متغیرهای بالینی معمول و CVP در 3 دقیقه پس از شروع SBT انجام شد.

یافته ها: شکست جداسازی در نوزده نفر از بیماران مشاهده شد. افزایش مقادیر CVP طی SBT به طور مستقل شکست اکستوباسیون را پیش بینی کرد. افراد با سطح هموگلوبین پایین تر، درصد اشباع اکسیژن شریانی کمتر و طول مدت بیشتر تهویه مکانیکی، نرخ بالاتری از انتوباسیون مجدد داشتند.