تأثیر اسپیرومتری تشویقی در مقایسه با بازدم عمیق در مقابل فشار مثبت در کاهش عوارض ریوی پس از عمل توراکوتومی و شکمی فوقانی

Abstract

با توجه به کمبود مطالعات مربوط به اسپیرومتری تشویقی در کشورهای در حال توسعه و در دسترس نبودن این وسیله در تمام مراکز و از سوی دیگر با توجه به راحتی انجام بازدم عمیق در مقابل فشار مثبت، این مطالعه تأثیر اسپیرومتری تشویقی در مقایسه با بازدم عمیق در مقابل فشار مثبت در کاهش عوارض ریوی پس از عمل توراکوتومی و شکمی فوقانی را بررسی می نماید. روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی بوده که در طی سال های 99-1398 با مشارکت 90 بیمار کاندید جراحی توراکوتومی و شکمی فوقانی و بستری در بخش مراقبت های ویژه در بیمارستان امام رضا (ع) ( دانشگاه علوم پزشکی تبریز) انجام شد، شرکت کنندگان در مطالعه با یک روش تحت بیهوشی عمومی قرار گرفتند و پس از اتمام جراحی تمامی آنان اکستوبه شدند. برای بیماران بستری شده در بخش مراقبت های ویژه دو نوع درمان انجام شد. برای یک گروه اسپیرومتری تشویقی(هر سه ساعت یک بار و هربار به مدت ده دقیقه) و برای گروه دیگر بازدم عمیق در مقابل فشار مثبت ( باد کردن بادکنک - هر سه ساعت یک بار و هربار به مدت ده دقیقه) به مدت سه روز برای هر دو گروه انجام شد. اطلاعات حاصل از حجم های ریوی و گازهای خونی شریانی، میزان نیاز به تهویه مکانیکی در بخش مراقبت های ویژه و عوارض و میزان مرگ و میر در هر دو گروه ثبت شد. داده ها پس از جمع آوری در نرم افزارSPSS Ver21 وارد شد و با آزمون های آماریT test وchi square با در نظر گرفتن سطح معناداری آلفا به میزان کمتر از 05/0 مقایسه شدند. یافته ها: در انتهای روز اول دیده شد که بین متغیرهای Pao2 و Paco2 از نظر آماری اختلافی وجود ندارد(05/0<P)؛ حال آنکه مقایسه این متغیر ها در روز دوم و روز سوم حاکی از ارتباط آماری معنادار بین دو گروه بود، بطوری که بهبودی مناسب و مطلوبی در روش اسپیرومتری تشویقی در بیماران مشاهده شد(05/0>P)؛ همچنین میزان آتلکتازی، طول مدت بستری در بیمارستان، نیاز به اکسیژن کمکی در گروه اسپیرومتری تشویقی به صورت معناداری از گروه بازدم عمیق در مقابل فشار مـثبت کمتر است(05/0>P) در حالی که در نیاز به تهویه مکانیکی، طول مدت بستری در بخش مراقبت های ویژه، پنومونی و میزان مرگ و میر بین دو گروه اختلاف آماری معناداری وجود ندارد(05/0<P).