کاربرد نانوذرات طلای عامل‌دارشده با رودامین/پلی‌اتیلن ایمین و هیالورونیک اسید جهت تصویربرداری هدفمند از سلول‌های سرطان سینه
چکیده
سرطان به عنوان بیماری ناشی از تقسیم کنترل نشده سلول‌های غیر طبیعی در بدن شناخته می‌شود. تشخیص زودهنگام و نظارت موثر بر درمان بیماری نقش اساسی در مقابله با سرطان دارد. تصویربرداری سلولی مبتنی بر رنگ آمیزی فلورسنت به بخشی جدایی ناپذیر از استراتژی مدرن برای ارائه بینش بیشتر در مورد درمان سرطان تبدیل شده است. علاوه بر این، نانوتکنولوژی به افزایش پتانسیل آن کمک می‌کند. نانوذرات طلا به دلیل ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی منحصربه‌فرد خود به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند. در این مطالعه، از نانوذرات طلای عامل‌دار شده با اسید هیالورونیک برای کاربردهای تصویربرداری زیستی هدفمند استفاده می‌شود.
مواد و روش‌کار
نانوذرات طلا (AuNP) بر اساس پروتکل Turkevich سنتز شدند، با اسید هیالورونیک (HA) و پلی اتیلن ایمین (PEI) عامل‌دار شدند، و همچنین با رودامین (RhB) رنگ‌آمیزی شدند. اندازه نانوذرات PEI/RhB/AuNPs-HA سنتز شده و بار سطحی با dynamic light scattering (DLS) تعیین شد. Field emission scanning electron microscopes (FE-SEM) و Atomic Force Microscopy (AFM) برای تعیین مورفولوژی سطح استفاده شد. برای توصیف ساختار شیمیایی از طیف‌سنجی Fourier transform infrared spectroscopy (FT-IR) استفاده شد. تجزیه و تحلیل پرتو ایکس پراکنده انرژی (EDX) و طیف‌سنجی مرئی فرابنفش برای بررسی و تایید وجود عناصر کلیدی نانوذرات سنتز شده مورد بررسی قرار گرفت. اثرات طول‌موج‌های تحریک مختلف و pH بر نورتابی PEI/RhB/AuNPs-HA و پایداری نانوذرات مورد ارزیابی قرار گرفت. سمیت نانوذرات PEI / RhB / AuNPs-HA در سلول‌های سرطان سینه MCF-7 و فیبروبلاست‌های پوستی جنین HFFF2 مورد بررسی قرار گرفت. جذب سلولی نانوذرات در سلول های فوق مورد ارزیابی قرار گرفت. یک آزمایش رقابتی برای تایید جذب سلولی نانوذرات سنتز شده انجام شد.
نتایج
نتایج نشان داد که نانوذره در قطر متوسط 125 نانومتر با پتانسیل زتا 8/11- میلی ولت، یکنواختی شکل و ساختار مورد انتظار سنتز شده است. نتایج EDX و طیف‌سنجی UV-VIS وجود عناصر حیاتی در ساختار PEI / RhB / AuNPs-HA و سنتز صحیح آن را تأیید کردند. 550 نانومتر به عنوان طول موج بهینه تعیین شد و انتشار فلورسنت با افزایش pH افزایش یافت. پایداری نانوذرات به طور قابل توجهی بالا بود. PEI/RhB/AuNPs-HA در سلول‌های مورد مطالعه سمیت نشان نداد و جذب سلولی آن در سلول‌های MCF-7 به‌طور معنی‌داری بیشتر از HFFF2 بود. نتایج آزمون رقابتی نشان داد که نانوذرات توسط گیرنده اسید هیالورونیک (CD44) جذب شدند.