مهار mTOR در سلولهای لوسمی لنفوبلاستیک حاد به منظور افزایش اثرات سایتوتوکسیک سیکلوفسفامید

Abstract

روش های درمانی موجود در تعداد زیادی از بیماران لوسمی لنفوسیتی حاد (ALL) نتیجه مورد قبولی نداشته اند و محدودیت هایی از جمله هزینه ی بالا برای بیمار یا سیستم درمانی ، عوارض جانبی بسیار شدید و عدم کارایی در درمان انواع پیشرفته تر ALL را دارند. موثر نبودن این روش های درمانی محققان را بر آن داشت که به دنبال روش های درمانی موثر و کارآمدتر باشند .از طرفی تحقیقات متعددی موثر بودن درمان های ترکیبی جدید در همراهی با داروهای شیمی درمانی همچون سیکلوفسفامید را نشان می دهد. به این ترتیب این مطالعه با نشان دادن مسیر مکانیسم عمل پیشنهادی، بر روی ارائه روشهای درمانی جدید به صورت Single target و یا با نشان دادن پیامدهای درمان های ترکیبی, بر روی پیشنهاد دادن اهداف با اثرات همیاری به صورت combination تمرکز دارد. مواد و روش‌ها: این مطالعه بر روی نمونه های خون محیطی ۱۰ بیمار باALL تایید شده و 10 نفر فرد نرمال به عنوان کنترل انجام شد. همچنین اطلاعات‌ بیشتری از برخی ویژگی های بیماران مثل ناهنجاری‌های ژنتیکی راجعه، رویکردهای درمانی قبل از عود و بازگشت بیماری مربوط به بیمارانrelapse and remission ، جنسیت بیماران و... نیز برای ارزیابی های تکمیلی جمع آوری شد. نمونه‌های خون محیطی همچنین از اهدا کنندگان سالم به صورت موازی و منطبق به عنوان گروه کنترل دریافت شد. در این مطالعه داروی سیکلوفسفامید، siRNA و نانوذرات حامل به صورت Single agent و Combitional استفاده شد. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که نانوذرات تولید شده با خواص فیزیکی و شیمیایی مناسبی که داشتند توانستند به خوبی سلول های سرطانی را ترانسفکت کرده و بیان مولکول mTOR را سرکوب کنند. علاوه بر این، مهار بیان mTOR به صورت معناداری منجر به افزایش حساسیت سلول های سرطانی نسبت به سیکلوفسفامید گردید. افزایش آپوپتوز در این سلول ها با افزایش بیان Bax و کاهش بیان Bcl-2 نیز همراه بود.