بررسی اثر فیستین بارگیری شده در نانوپارتیکل های مشتق شده از انگور بر رده ی سلولی لوسمی لنفوبلاستیک حاد MOLT-4) T-ALL)

Abstract

لوسمی لنفوبلاستیک حاد (ALL) یکی از شایع ترین لوسمی های دوران کودکی است که با وجود پیشرفت های فراوان در درمان های مختلف، همچنان یکی از علل اصلی مرگ و میر کودکان به دلیل مقاومت درمانی و عود بیماری است. بنابراین، نیاز به درمان های جدید و جایگزین وجود دارد. فیستین (FIS) یک فلاونوئید طبیعی است که اثرات ضد تکثیری، ضد التهابی، ضد آپوپتوز و آنتی اکسیدانی در بسیاری از رده های سلولی سرطانی انسان از خود نشان داده است و می تواند در درمان ALL مورد استفاده قرار گیرد. با این حال، FIS به دلیل آب گریزی، فراهمی زیستی و حلالیت آبی کمی دارد. رویکردهای نانوتکنولوژی برای توسعه حمل و انتقال FISدر زمینه ی کاربردهای بالینی موثر است. نانوپارتیکل های مشتق از گیاه (PDNPs) وزیکول‌هایی با اندازه نانو هستند که از گیاهان خوراکی مانند انگور، گریپ فروت، زنجبیل و لیمو جدا می شوند. این نانوپارتیکل ها مزایای آشکاری در مقایسه با اگزوزوم های مشتق از سلول انسانی و نانوذرات مصنوعی دارند، بنابراین می توانند به عنوان وسیله ای جدید در نانوپزشکی برای دارو رسانی مورد استفاده قرار گیرند. بنابراین، در این مطالعه، FIS در نانوپارتیکل های جداشده از انگور برای افزایش حلالیت آن بارگذاری شد و اثر ضد تکثیر و ضد آپوپتوزی نانوپارتیکل های انگور بارگیری شده با فیستین (FIS-GDN) بر روی سلول‌های MOLT-4 بررسی شد. مواد و روش¬ها: در این مطالعه، نانوپارتیکل های جدا شده از انگور (GDN) توسط اولتراسانتریفیوژ جدا شدند و مورفولوژی آنها با میکروسکوپ الکترونی (SEM) و اندازه آنها با روش (DLS) تعیین شد. سپس سلول‌های MOLT-4 در حضور FIS و FIS-GDN در غلظت های 75 و 110 میکرومولار کشت داده شدند. پس از 24و 48 ساعت از تیمار، با روش MTT میزان زنده مانی سلول ها سنجیده شد. هچنین میزان آپوپتوز سلول ها توسط رنگ آمیزی فلوسایتومتری Annexin V/PI و میزان بیان ژن های Bax، Bcl-2 و Caspase 3, 8 ,9با روش Real Time PCR بررسی شد. یافته¬ها: فیستین موجب کاهش زنده مانی سلول ها به صورت وابسته به غلظت شد اما با گذشت زمان، اثر سمیت دارو کمتر شد. همچنین FIS-GDN موجب سمیت بیشتری نسبت به FIS در سلول ها شد. میزان درصد سلول های آپوپتوز شده در گروه تیمار شده با FIS و FIS-GDN نسبت به گروه کنترل افرایش معنادار داشت. میزان درصد سلول های آپوپتوز شده در گروه تیمار شده با FIS-GDN نسبت به گروه کنترل بیشتر از گروه FIS نسبت به گروه کنترل بود و افزایش معناداری داشت. میزان بیان ژن های Bax، Bcl-2 و Caspase 3, 8 ,9 در گروه FIS و FIS-GDN نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار داشت. میزان بیان این ژن ها در گروه FIS-GDN نسبت به گروه FIS افزایش معنی دار داشت.