مقایسه تداخلات اکلوزالی و الگوی هدایت در حرکات خارج مرکزی فکی در افراد دارای مال اکلوژن کلاس I کراودینگ بدون سابقه درمان ارتودنسی با افراد درمان شده با یا بدون کشیدن دندان

Abstract

هدف: با علم به اینکه درمان ارتودنسی میتواند روابط فانکشنال اکلوژنی را تا حد زیادی متاثر گرداند، و با توجه به اینکه تغییرات نامطلوب در حرکات فانکشنال فکی می¬تواند فرد را مستعد به مشکلات پاتولوژیک TMJ گرداند، لذا هدف این مطالعه مقایسه ی الگوها و تداخلات اکلوزالی در حرکات خارج مرکزی فکی در افراد دارای مال اکلوژن کلاس I کراودینگ بدون سابقه درمان ارتودنسی با افراد درمان شده با یا بدون کشیدن دندان می¬باشد. روش: نمونه¬ی 105نفری از میان مراجعه کنندگان دانشکده ی دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز با رنج سنی 18 تا 30 سال انتخاب گردید که در دو گروه 35 نفری با سابقه با مال اکلوژن کلاس I کراودینگ و ارتودنسی با کشیدن دندان و بدون کشیدن دندان که حداکثر 1 سال از پایان درمان گذشته است و یک گروه 35 نفری با مال اکلوژن کلاس I کراودینگ بدون سابقه درمان ارتودنسی به عنوان گروه کنترل تقسیم شدند. مندیبل بیمار در حالت نشسته با ساپورت سر با روش چهاردستی به سمت جلو هدایت شد و تا رسیدن لبه ی انسیزال دندان های قدامی مندیبل به دندان های قدامی ماگزیلا به حرکت ادامه داده شد. مندیبل بیمار از حداکثر تماس کاسپی ابتدا به سمت چپ و سپس به سمت راست تا رسیدن به موقعیت تقابل کاسپ-کاسپ به صورت Assisted هدایت شد. تماس سمت غیرکارگر از موارد حضور تماس و محل آن و عدم حضور آن بررسی و ثبت گردید. حداکثر باز شدن دهان از طریق کولیس با اندازه گیری فاصله بین لبه انسیزال سانترال انسیزورهای بالا و پایین صورت گرفت و ثبت گردید. نتایج بصورت شاخص های آمار توصیفی(میانگین± انحراف معیار) فراوانی(درصد)گزارش شد. به منظور مقایسه ی تداخلات اکلوزالی و الگوهای حرکتی طرفی و پروتروژن بین سه گروه مورد مطالعه از آزمون کای-دو و برای مقایسه ی حداکثر میزان باز شدن دهان بین سه گروه مورد مطالعه از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه یا آزمون ناپارامتری کروسکال والیس استفاده شد. مقدار احتمال کمتر از 5 صدم به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 17 استفاده شد. یافته¬ها: تماس سمت غیر کارگر در سمت راست و چپ بین گروه های مطالعه تفاوت معنی داری نداشت (در گروه دارای سابقه درمان با کشیدن دندان71/65 درصد از بیماران، اکلوژن کارگر سمت راست و 71/65 درصد از بیماران اکلوژن کارگر چپ در دندان های Canine داشتند. در گروه دارای سابقه درمان بدون کشیدن دندان، 29/54 درصد اکلوژن کارگر سمت راست و 43/51 درصد اکلوژن کارگر سمت چپ در دندان های Canine داشتند. در گروه بدون درمان 29/54 درصد دارای اکلوژن کارگر راست در دندان های کانین و 60 درصد بیماران دارای اکلوژن کارگر چپ در ناحیه post.g.f بودند.) 80 درصد از بیماران دارای سابقه درمان با کشیدن دندان دارای عدم حضور همه موارد مربوط به اکلوژن پیشگرایی بودند که این میزان برای بیماران دارای سابقه درمان بدون کشیدن دندان برابر با 43/71 درصد است، که این مقدار در بیماران بدون درمان 80 درصد بود. در 43/71 درصد از بیماران دارای سابقه درمان با کشیدن دندان و 80 درصد از بیماران دارای سابقه درمان بدون کشیدن دندان و 86/82 درصد از بیماران بدون درمان تداخل غیر کارگر وجود نداشت. میانگین حداکثر باز شدن دهان در گروه دارای سابقه درمان بدون کشیدن دندان بیشترین مقدار و در گروه بدون درمان کمترین مقدار را داشت. نتیجه¬گیری: نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که در بیماران با سابقه ی درمان ارتودنسی با یا بدون کشیدن دندان و بیماران بدون سابقه ی درمان ارتودنسی هیچگونه تفاوت معناداری در الگوی اکلوژن لترالی، پیشگرایی، تداخلات سمت غیرکارگر و حداکثر میزان باز شدن دهان وجود ندارد.