ارزیابی اثر ضدسرطانی دندریمر بارگذاری شده با راپامایسین بر سلولهای سرطان پستان

Abstract

مطالعات اخیر نشان داده اند که آزادسازي دارو با استفاده از حاملهاي نانو، داراي مزایاي متعددي از جمله افزایش محلولیت، هدف قرار دادن تومور، افزایش تجمع در سلول، کاهش سمیت و افزایش حداکثر دوزهاي قابل تحمل میباشند. هدف از این مطالعه بهبود اثر آنتی پرولیفراتیوي راپامایسین در سلولهاي سرطان پستان انسان با استفاده از نانوفرمولاسیون راپامایسین در PAMAM نسل پنجم است به طریقی که باعث افزایش نفوذ و پایداری و حفظ خواص فیزیکو شیمیایی راپامایسین شود. بدین ترتیب میتوان طی زمانی مشخص سلولهای سرطانی پستان را تحت دریافت دوز مشخصی از داروی نانوفرموله شده قرار داد. هدف در این مطالعه به بررسی اثر راپامایسین نانوفرموله شده با دندریمر روی آپاپتوز رده¬ سلولی MCF-7پرداخته شده است. مواد و روش کار نانوذرات دندریمر راپامایسین به صورت یک مرحله ای تحت شرایط آبی سنتز گردید. اندازه و بار سطحی نانو ذرات سنتز شده به وسیله DLS تعیین گردید. مورفولوژی سطحی و ساختار شیمیایی نانوذرات با FTIR مشخص شد. میزان بارگیری و رهش ترکیب راپامایسین از نانوذرات سنتز شده محاسبه گردید. برای بررسی و مقایسه اثر راپامایسین نانوفرموله شده و خالص بر میزان زنده مانی و بیان ژن های مرتبط با آپاپتوز سلول های MCF-7 از تکنیک های MTT و Real-time PCR به ترتیب استفاده شد.

یافته ها متوسط اندازه نانو ذراتnm 5۷.12 و بار سطحی آن mV ۱۷.۰۳+ اندازه گیری گردید. نتایج مربوط به FTIR حاکی از ساختار شیمیایی صحیح نانوذرات سنتز شده می باشد. میزان بارگیری راپامایسین در دندریمر 50٪ و میزان بازده به دام اندازی ترکیب راپامایسین 69% تعیین گردید. بررسی منحنی رهش دارو نشان دهنده رهایی آرام راپامایسین از نانوذرات است. ارزیابی اثر سایتوتوکسیک نشان دهنده میزان پایین IC50 راپامایسین نانوفرموله شده نسبت به راپامایسین خالص روی رده¬ی سلولی MCF-7 بود. راپامایسین نانو فرموله شده به صورت معنا داری نسبت به راپامایسین خالص باعث کاهش IC50 در سلول های MCF-7 گردید و همچنین بیان ژن¬های مرتبط با مسیر mTOR در گروه¬های درمان شده با راپامایسین نانوفرموله بیشتر تحت تاثیر قرار گرفت.

نتیجه گیری نتايج حاصل نشان دادند كه نانوفرموله کردن راپامایسین با دندریمر می تواند سبب افزایش عملکرد دارویی این ترکیب ضدسرطانی بشود.