در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه - بیشفعالي(PI ) بررسي اثربخشي آموزش مديريت والدين بر شاخص پلاک دنداني
Abstract
مقدمه:اختلال بیش‌فعالی - نقص توجه
Attention deficit hyperactivity disorder(ADHD)،
یک اختلال عصبی- تکاملی است که روش دارودرمانی، رفتاردرمانی یا ترکیبی از این دو برای درمان آن به کار
می‌رود. بیشتر داروهایی که برای درمان استفاده می‌شوندبه طور مستقیم و غیرمستقیم بر دهان
تأثیر می‌گذارند. اگرچه درمان دارویی به بهبود عملکرد کودکان کمک می‌کند؛لیکندر کنترل برخی
رفتارها نظیر رفتارهای مقابله ای و لجبازی و... اثر محدودی دارد. بنابراین روش‌های درمانی دیگری از جمله
آموزش والدین، درمان‌های شناختی رفتاری و روش‌های تعدیل رفتار موردتوجه قرار گرفته‌اند.
آموزش مدیریت والدین رویکردی برای درمان رفتارهای ایذائی
کودکان با آموزش تغییر رفتاربه والدین است.
هدف:هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مدیریت والدین بر شاخص پلاک دندانی در کودکان
مبتلا به اختلال نقص توجه - بیش‌فعالی است.
مواد و روش‌ها:در این مطالعه ۳۶ نفر از بیماران مبتلا به اختلال نقص تمرکز - بیش‌فعالی 6 تا
۱۲ساله که تحت درمان با متیل فنیدیت با نام تجاری روبیفن با دوز 5/0 تا ۱میلی‌گرم بر کیلوگرم به مدت
حدوداً۲ ماه بودند، با تشخیص فوق‌تخصصروان‌پزشکی کودک و نوجوان با روش نمونه‌گیری در دسترس
انتخاب شدند و به دو گروه کیس و کنترل تقسیم شدند. در
ابتدا افراد هر دو گروه توسط یک دندانپزشک معاینه شده و با استفاده از محلول آشکارساز پلاک، شاخص پلاک
دندانی اندازه¬گیری شده و ثبت شد. سپس والدین افراد گروه کیس در 8 جلسه آموزش مدیریت والدین با تمرکز بر
آموزش کنترل بهداشت دهانی کودکان شرکت کردند و به کودکانی که در گروه کنترل بودند تکنیک مسواک
زدن رولینگ و استفاده صحیح از نخ دندان نیز آموزش داده شد. به افراد گروه کنترل نیز در یک جلسه
آموزش بهداشت معمول همچون اجرای صحیح تکنیک مسواک زدن رولینگ و استفاده صحیح از نخ دندان
داده شد و یک ماه پس از پایان جلسات افراد هر دو گروه مجدداً توسط همان دندانپزشک معاینه شده و شاخص
پلاک دندانی آنان ارزیابی و ثبت شد.
نتایج به‌صورتشاخص‌های آماریتوصیفی در قالب میانگین و ± انحراف معیار و تعداد گزارش شد.به‌منظور
مقایسه میزان پلاک در گروه کنترل و مداخله قبل و بعد از مداخله از آزمون تی زوجی و به‌منظور مقایسه میزان پلاک
بین دو گروه مداخله و کنترل از آنالیز کوواریانس استفاده شد و مقدار احتمال کمتر از ۵ صدم به‌عنوان سطح
معنی‌داری در نظر گرفته شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار نسخه 17 استفاده شد.
یافته‌ها:نتایج این مطالعه نشان داد در گروه کنترل اختلاف معناداری در میانگین و±انحرافمعیار شاخص
پلاک دندانی بعد از آموزش بهداشت و قبل آموزش بهداشت وجود داشت.در گروه مداخله نیزاختلاف معناداری
در میانگین و±انحرافمعیار شاخص پلاک بعد و قبل از مداخله وجود داشت. در مقایسه شاخص پلاک دندانی
بین دو گروه کنترل و مداخله،میانگین و±انحراف معیار شاخص پلاک در گروه مداخله کمتر از گروه کنترل
بعد از اتمام مطالعه بود که با کنترل مقدار پلاک قبل از مطالعه، اختلاف میانگی نشاخص پلاک دو گروه از نظر
آماری معنی‌دار بود.