بررسی عوامل مرتبط با از دست رفتن تماس پروگزیمالی بین پروتز دندانی ثابت متکی بر ایمپلنت و دندانهای مجاور : مرور سیستماتیک

Abstract

از دست رفتن تماس پروگزیمالی (PCL) عارضه ای شایع در بیماران درمان شده با ایمپلنت بوده و می‌تواند بر موفقیت درمان های ایمپلنتی تاثیرگذار گذاشته و نیز منجر به گیر غذایی و به خطر افتادن سلامت دندان های مجاور ایمپلنت و پوسیدگی و مشکلات پریودنتال در آنها و افزایش موکوسیت شود. گرچه تا کنون مطالعات زیادی در زمینه ی PCL انجام شده اما شامل نتایج کلی و منسجم در خصوص میزان و نیز عوامل موثر بر PCL نمی باشند. این مرور نظام مند و متاآنالیز با هدف بررسی شیوع از دست دادن تماس پروگزیمال و عوامل مرتبط با آن انجام شد. مواد و روش‌ها جستجوی دیتابیس ها در ژوئن 2021 بدون محدودیت در تاریخ یا زبان مقاله انجام شد و در ژانویه 2022 با جستجوی دستی به روز گردید. هیچ محدودیت زمانی برای جستجو برای بازیابی مطالعات وجود نداشت. جستجو شامل کارآزمایی های تصادفی سازی و کنترل شده یا نیمه تجربی بود و در غیاب این مطالعات، مطالعات مقطعی یا کوهورت نیز گنجانده شدند. دو نویسنده عنوان و چکیده را بررسی کردند. پس از ارزیابی متن کامل مقالات منتخب، مطالعات نامربوط و یا مقالات غیرانگلیسی که ترجمه آنها غیرممکن بود، حذف شدند و در صورت بروز اختلاف در روند انتخاب مقالات، اقدام به بحث در خصوص صلاحیت ورود مقاله به مطالعه شد. برای ارزیابی کیفیت مقالات از ابزارهای ارزیابی نقادانه ی استاندارد موسسه ی Joanna Briggs برای انواع مختلف مطالعات استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار متاآنالیز جامع ( CMA ) (نسخه 2.2 ؛ Biostat ، Englewood ، NJ ) استفاده شد. نتایج فراوانی PCL برابر با 29 % بود. فراوانی PCL برای سمت دیستال 7 % و برای سمت مزیال 21 % بود. نتایج متاآنالیز نشان داد که میزان PCL در سمت مزیال از نظر آماری بیشتر از سمت دیستال بود (0001 / 0 > P). ارتباط آماری معنی داری بین میزان PCL با سایر عوامل مرتبط مانند قوس مندیبل یا ماگزیلا، نوع ریتنشن، دندان مقابل، نوع ایمپلنت، مولار یا غیر مولر بودن، وایتالیتی دندان های مجاور، و رفتارهای پارافانکشن و سن بیماران وجود نداشت. ارتباط معنی داری بین از دست دادن استخوان و PCL وجود داشت و در افراد با از دست دادن استخوان < 50 %، میزان PCL بیشتر بود (P=0.0006 ). میزان PCL در محل قدامی کمتر از محل خلفی بود ( P=0.004 ). اگرچه فراوانی PCL در زنان بیشتر از مردان بود، اما این میزان از نظر آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری PCL در سمت مزیال و محل خلفی بالا بود. در افراد با از دست دادن استخوان بیش از 50 %، میزان PCL بیشتر از سایرین بود.