بررسی تأثیر ورزش داوطلبانه بر روی میزان کیس پپتین و گیرنده آن در هیپوتالاموس و میزان پلاسمایی لپتین، هورمون‌های گونادوتروپین و تستوسترون در موش‌های صحرایی نر غیر دیابتی و دیابتی نوع ۲
Abstract
دیابت نوع دو یک اختلال متابولیکی پیچیده بوده و منجر به ناباروری در مردان می شود. با توجه به نقش پیشگیری و محافظت کننده ی ورزش داوطلبانه، این مطالعه به بررسی تاثیر ورزش داوطلبانه بر محور تولید مثلی در موش‌های صحرایی نر غیر دیابتی و دیابتی نوع دو پرداخته است.
مواد و روش ها: در این مطالعه، ٩٦ رت نر با نژاد Wistar در محدوده وزنی ١٨٠الی ٢٢٠ گرم استفاده گردید. رت ها به طور تصادفی به ٨ گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه ورزش داوطلبانه، گروه دیابت، گروه رژیم پرچرب، گروه دیابت-ورزش داوطلبانه ، گروه رژیم پرچرب- ورزش داوطلبانه، گروه دیابت-رژیم پرچرب، و دیابت-رژیم پرچرب- ورزش داوطلبانه. برای القای دیابت نوع دو مشابه انسانی، حیوانات در گروه دیابت به مدت یک ماه یک رژیم غذایی با چربی بالا دریافت کردند. به دنبال آن یک تزریق داخل صفاقیSTZ با دوز mg/Kg ٣5 انجام شد. ورزش داوطلبانه با قرار دادن حیوانات در قفس های مجهز به چرخ دوار و شمارنده ی دیجیتالی صورت گرفت. پس از اتمام تمامی پروتکل ها، غلظت هورمون های گنادوتروپین، تستوسترون، و لپتین سرمی با روش الایزا، و میزان کیس پپتین و گیرنده های آن در هیپوتالاموس با روش وسترن بلات اندازه گیری و ارزیابی شد.
یافته ها: رژیم پرچرب و دیابت سبب کاهش معنی داری در میزان پروتئین کیس پپتین و گیرنده‌ی آن در هیپوتالاموس، غلظت هورمون های گنادوتروپین، تستوسترون و افزایش معنی داری در غلظت لپتین شدند. ورزش داوطلبانه افزایش معنی داری در میزان پروتئین کیس پپتین و گیرنده‌ی آن در هیپوتالاموس، غلظت هورمون های گنادوتروپین، تستوسترون و کاهش معنی داری در غلظت لپتین ایجاد کرد.