مقایسه تاثیر هیپوکلریت سدیم ،کورکومین و EDTA بر تمایز، پرولیفراسیون و چسبندگی سلولهای بنیادی پالپ دندان
Abstract
مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی چسبندگی، پرولیفراسیون و تمایز سلولهای بنیادی پالپ دندان
(DPSC(بر روی نمونههای عاج با روشهای مختلف شستشو میباشد.
روشها: آزمایش MTT برای ارزیابی پرولیفراسیون DPSCs بر روی نمونههای عاج درمان شده با
هیپوکلریت سدیم)NaOCl% ،)EDTA17 و کورکومین در غلظتهای مختلف )97/0 تا 250
میکروموالر( انجام شد. توانایی چسبندگی سلولی hDPSC از طریق سنجش الکتات
دهیدروژناز)LDH )مورد آزمایش قرار گرفت. سنجش وسترن بالت برای بررسی سطح بیان
فیبرونکتین به عنوان نشانگر چسبندگی سلولی و تجزیه و تحلیل سطح بیان نشانگرهای تمایز شامل
1-DMP ،OCN ،ALP و DSPP برای تشخیص پتانسیل ادنتوژنیک hDPC ها انجام شد.
نتایج: تفاوت معنیداری بین شستشو دهنده ها در پرولیفراسیون hDPSCs در غلظتهای مختلف
وجود نداشت. در غلظت های پایین، سمیت شستشو دهنده ها کمتر از دوزهای باالتر بود. تفاوت بین
توانایی چسبندگی سلولی NaOCl و کورکومین قابل توجه نبود (mL/MU 4.4 ،( ̴در حالی که
(ml/MU 8.3 (EDTA کمترین میزان آزادسازی LDH را نشان داد که باعث آسیب کمتری به
hDPSC های قرار داده شده بر روی دیسکهای عاج میشود. با توجه به بیان فیبرونکتین، الگوی
شستشو دهنده ها در القای چسبندگی سلولی متفاوت بود. NaOCl بیان فیبرونکتین را بیش از
EDTA و کورکومین افزایش داد. همه گروههای درمان شده بیان DSPP ،1-DMP ،OCN و
ALP را نسبت به گروههای کنترل افزایش دادند، که NaOCl اثر بیشتری بر بیان نشانگرهای تمایز
نشان داد.
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که هر سه شستشودهنده میتوانند در درمان رژنریشن مورد استفاده
قرار گیرند. با این حال، کورکومین به عنوان یک عامل مبتنی بر گیاه، یک شستشودهنده زیست
سازگار است و اثرات نامطلوب کمتری نسبت به NaOCl و EDTA در طوالنی مدت دارد.