تعیین میزان و علل مرتبط با خشونت روانی در میان کارکنان صنعتی شهرستان تبریز

Abstract

سابقه و هدف: کارفرمایان و شرکتهای بیمه، سالانه میلیاردها دلار برای خشونت روانی درمحل کار هزینه می کنندکه صرف مراقبتهای روبه رشد بهداشتی، جابجایی، غیبت، مرخصی استعلاجی، دادخواهی و تبلیغات منفی می شود. بادرنظرگرفتن این موارد، به نفع سازمان است که خشونت روانی در محل کار را جدی بگیرد و استراتژیهایی را برای اجرای اقدامات ضدخشونت روانی توسعه دهد. پژوهش حاضر، اولین تلاش جامع برای بررسی مشکل خشونت روانی در ایران می باشد. هدف این تحقیق پایه، یافتن گستردگی خشونت ، شناسایی علل آن و بررسی ارتباط بین علل خشونت روانی و پیشگیری از آن می باشد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر، به صورت یک مطالعه مقطعی (با رویکرد توصیفی- تحلیلی) در میان کارکنان صنعتی شهرستان تبریز انجام شد. حجم نمونه مطالعه بر اساس جدول مورگان، 768 نفر محاسبه شد. برای جمع آوری اطلاعات در این مطالعه، از پرسشنامه ی اصلاح شده اعمال منفی (NAQ-R) و پرسشنامه روانی اجتماعی کپنهاگن (COPSOQ) استفاده شد. سپس اطلاعات جمع آوری شده ، با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ویرایش21، تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﻧﻤﺮه خشونت روانی در محل کار، 28/18 ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮ از ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻧﻤﺮه ﺑﻮد. بر اساس نتایج این مطالعه، هیچ یک از متغیرهای جمعیتی شناختی با خشونت روانی رابطه معنی داری نداشتند. مدل رگرسیون خشونت روانی روی متغیرهای عوامل روانی و اجتماعی پس از تعدیل متغیرهای زمینه ای نشان داد که خشونت روانی بر تأثیرگذاری در کار، کیفیت رهبری و فرسودگی شغلی به طور معنی داری مرتبط است. بر اساس نتایج به دست آمده، رفتار توهین آمیز با میانگین 5/91 بیشترین نمره را کسب کرد. مفهوم کار با میانگین 62/17 و تأثیرگذاری در کار با میانگین 64/17 کمترین نمره های مربوط به عوامل روانی اجتماعی در میان کارگران به دست آوردند. نتیجه گیری: ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮔﻮﺷﻪاي از اﺑﻌﺎد خشونت روانی و ﺗﺄﺛﯿﺮ رﯾﺴﮏ ﻓﺎﮐﺘﻮرﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮ آن را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ کارکنان صنعتی شهر تبریز ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺑﮑﺸﺪ و ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻮد ﮐﻪ خشونت روانی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ کارکنان صنعتی شهر تبریز ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ اﺳﺖ. ﺑﺎﯾﺪ راهﻫﺎي ﭘﯿﺸﮕﯿﺮي از خشونت روانی و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﺤﻮه واﮐﻨﺶ ﺑﻪ ﺧﺸﻮﻧﺖ روانی ﺑﻪ ﭘﺮﺳﻨﻞ آﻣﻮزش داده ﺷﻮد و اﯾﻦ ﻣﺒﺎﺣﺚ در برنامه های مرتبط در مراکز بهداشتی ﮔﻨﺠﺎﻧﺪه ﺷﻮد.