تأثیر روش های آماده‌سازی سطحی مختلف ترمیم‌‌های کامپوزیت رزینی قدیمی بر استحکام باند ترمیم: مرورنظام‌مند و فراتحلیل
Abstract
مقدمه: ترمیم های کامپوزیت رزینی در بازه های زمانی مختلفی پس از قرار دادن ترمیم به دلایل مختلفی به تعمیر یا تعویض نیاز پیدا می کنند. بسته به میزان گسترش قسمت معیوب، تعمیر میتواند گزینه ی قابل قبول تری نسبت به تعویض باشد. پیشرفت های اخیر در حیطه ی دندانپزشکی ادهسیو و survival rate برابر و حتی بهتری که ترمیم های کامپوزیتی تعمیر شده نسبت به تعویض شده نشان داده اند منجر به تغییر پارادایم از تعویض کل ترمیم معیوب به تعمیر محدود به قسمت معیوب شده است.
اهداف: هدف این مطالعه بررسی اثر روش های رایج آماده سازی سطحی بر استحکام باند ترمیم بلند مدت کامپوزیت های قدیمی سازی شده، رتبه بندی و مقایسه آن ها بود.
مواد و روش ها: مطالعات آزمایشگاهی که استحکام باند ترمیم کامپوزیت رزین های با بیس متاکریلات را پس از اعمال پروتکل های قدیمی سازی سخت گیرانه قبل و بعد از ترمیم با یک کامپوزیت رزین تازه مورد آزمایش قرار داده بودند وارد مطالعه شدند. فراتحلیل شبکه ای با متد frequentist و مدل random-effects انجام شد. همچنین روش های آماده سازی سطحی مختلف از نظر ایجاد قویترین باند ترمیم با استفاده از P-score ها رتبه بندی شدند. همچنین ناسازگاری (inconsistency) کلی و node-split محاسبه شد. جست و جو در پایگاه داده های PubMed/Medline، Scopus، Embase و Web of Science تا تاریخ 7 جولای 2022 انجام شد.
يافته¬ها: بیست و شش مقاله وارد مطالعه و آنالیز شدند. نتایج نشان داد که استفاده از سایلن و پروتکل ادهسیو total-etch (shear MD 32.35 MPa, 95% CI 18.25 to 46.40, P-score 0.95; tensile MD 33.25 MPa, 95% CI 25.07 to 41.44; P-score 0.77) یا self-etch (shear MD 38.87 MPa, 95% CI 21.60 to 56.14, P-score 0.99; tensile MD 32.52 MPa, 95% CI 23.74 to 41.29; P-score 0.73) پس از استفاده از فرز الماسی روش های آماده سازی سطحی با بیشترین احتمال برای ایجاد باند ترمیمی کششی و برشی قوی، در مقایسه با استفاده از فرز الماسی به تنهایی بودند. تفاوتی بین پروتکل های ادهسیو self-etch و total-etch دیده نشد. همچنین روش های آماده سازی سطحی مکانیکی زمانیکه بعد از آن ها از مواد ادهسیو استفاده می شد استحکام باند ترمیم بیشتری را فراهم کردند.
نتیجه گیری: نهایتا، به دست آوردن میزان قابل قبول استحکام باند ترمیم با استفاده از مواد و تجهیزات رایج دندانپزشکی امکان پذیر است. درنتیجه، کلینیسین ها میتوانند تعمیر ترمیم های معیوب را به جای تعویض آن ها در نظر داشته باشند.