اپیدمیولوژی مولکولی موتاسیون های EGFR ، بازآرایی ALK و بیان PD-L1 در بیماران Non-Small Cell Lung carcinoma و ارتباط آن با ویژگی های بالینی و هیستولوژیکی

Abstract

سرطان ریه به دلیل شیوع بالا و پروگنوز وخیم، اولین عامل مرگ ناشی از سرطان در دنیا می¬باشد.معرفی داروهای TKI و سایر داروهای ایمنوتراپی موجب شدند درمان این کارسینوم وارد فاز جدیدی شود. هدف: در این مطالعه به بررسی شیوع موتاسیون¬های EGFR ، بازآرایی ALK و بیان PD-L1 و ارتباط آن با ویژگی¬های کلینیکوپاتولوژیک پرداختیم. روش کار و مواد:در بازه زمانی 18 ماه کلیه بیماران مراجعه کننده به آزمایشگاه مرجع با تشخیص آدنوکارسینوم ریه در این مطالعه وارد شدند و بلوک پارافینی نمونه های بیماران مورد بررسی هیستولوژیکی قرار گرفتند. موتاسیون EGFR با PCR و نوع اگزون با سکوئنسینگ ، فیوژن ALK-EML4 با استفاده از RT-PCR و بیان PD-L1 با رنگ آمیزی IHC مورد بررسی قرار گرفتند و داده های به دست آمده بوسیله ی روشهای آماری توصیفی ( فراوانی – درصد) با استفاده از نرم افزار آماری SPSS21 مورد بررسی آماری قرار گرفتند. یافته‌ها: در این مطالعه شایع¬ترین اختلال مولکولار مورد مشاهده موتاسیون EGFR بود که شایع¬ترین اگزون¬های درگیر اگزون 20 با موتاسیون نقطه¬ای Qln787Qln و اگزون 21 با موتاسیون نقطه¬ای L858R بودند.موتاسیون EGFR در گروه سنی بالای 60 سال ، زنان ، هیستولوژی آدنوکارسینوم ، افراد غیر سیگاری و مصرف کننده الکل بیش¬تر مشاهده شد.بازآرایی ALK در گروه سنی زیر 60 سال ، زنان و افراد سیگاری بیش¬تر مشاهده شد.بیان PD-L1 در گروه سنی زیر 60 سال ، زنان ، هیستولوژی آدنوکارسینوم و افراد سیگاری بیش¬تر می¬باشد.میزان بقای کلی 79.7% با میانگین بقای 618.26 روز با انحراف معیار 96.13 می¬باشد.میزان بقای کلی در بیماران دارای موتاسیون EGFR ، 90% محاسبه شد و میانگین بقا 403 روز با انحراف معیار 44.9 می¬باشد ( Log Rank: 0.67 ).در طی مطالعه در مورد بازآرایی ALK هیچ مورد مرگی گزارش نشد(Log Rank:0.85) و در مورد PD-L1 تفاوتی در میزان بقای دو گروه مشاهده نشد( Log Rank:0.49).