بررسی گردش کار و مدت اقامت بیماران مبتلا به استروک با کد سما در مرکز آموزشی و درمانی امام رضا (ع) تبریز

Abstract

شناسایی اولیه بیماران مبتلا به استروک در اورژانس و تعیین سریعتر روند درمانی این بیماران باعث کاهش عوارض و طول مدت اقامت این بیماران در اورژانس شده و به تبع آن میزان هزینه های درمانی و هزینه های تحمیلی بیمارستان و شلوغی اورژانس کاسته می شود. لذا ما بر آن شدیم تا مطالعه ای طراحی کنیم که در آن به بررسی روند درمانی و زمانهای طلایی درمانی بیماران مبتلا به استروک دریافت کننده ترومبولتیک در مرکز آموزشی و درمانی امام رضا (ع) تبریز بپردازیم. مواد و روش‌ها: . تمامی بیماران مراجعه کننده به اورژانس امام رضا تبریز که در طی سال 1397 با تشخیص استروک بستری شده اند و اندیکاسیون دریافت ترومبولتیک را داشتند وارد مطالعه شدند. معیار های خروج از مطالعه بر اساس آخرین گاید لاین AHA/ASA بوده یا عدم رضایت بیمار یا قیم بیمار برای دریافت ترومبولتیک است. برای تمامی بیماران مورد مطالعه اطلاعات مورد نیاز پژوهش اعم از سن، جنس، مدت زمان بستری در اورژانس، زمان شروع علائم تا ورود به اورژانس، تا انجام سی تی اسکن، تا شروع ترومبولتیک تراپی، پیامد بیماران اعم از ترخیص، بستری بخش یا مرگ و انجام درمان فعال کننده پلاسمینوژن بافتی (TPA) برای بیماران ثبت شد. تمامی اطلاعات در رجستری استروک مرکز تحقیقات علوم اعصاب استخراج شد. یافته‌ها: در این مطالعه 140 بیمار وارد مطالعه شدند که میانگین سنی آنها(75/75-59: 75%-25%) 68/12± 19/66 سال بود که میانه سنی 5/67 و مد سنی 73 با حداقل 34 سال و حداکثر 91 سال بود.از این بیماران 82 نفر (%6/58) مرد و 58 نفر (%4/41%) زن بودند. فاصله زمانی متوسط بین ورود به اورژانس تا شروع تزریق ترومبولتیک 42/27±49/54 دقیقه بوده که میانه داده ها 51 با مد 60 دقیقه و حداقل17 و حداکثر 218 دقیقه می باشد.