مهار ترکیبی CD73 و gp130 در سلولهای سرطانی بوسیله نانوذرات بارگیری شده با مولکول های siRNA

Abstract

ریزمحیط مهاری تومور نقش تعیین کننده ای در رشد و پیشرفت تومور و همچنین کارایی انواع روش های ایمونوتراپی سرطان ایفا می نماید. فاکتورهای متنوعی در ریزمحیط سرطان موجب این اعمال می شوند که از میان آنها می توان به آدنوزین و IL-6 اشاره نمود. این دو فاکتور با کمک به تکثیر و گسترش سلول های سرطانی و همچنین مهار پاسخ های ایمنی ضدتوموری از مهمترین اهداف ایمونوتراپی سرطان محسوب می شوند. مولکول CD73 آنزیم اصلی بیان شده بر روی سطح بسیاری از سلول های سرطانی و ایمنی نقش اصلی را در تولید آدنوزین در محیط تومور ایفا می کند. مولکول gp130 نیز گیرنده اصلی سایتوکاین IL-6 در محیط تومور به حساب می آید. بنابراین، ما در این مطالعه تصمیم گرفتیم که بیان مولکول های CD73 و gp130 را در سلول های سرطانی بصورت ترکیبی مهار نماییم. مواد و روش¬ها: در این مطالعه به منظور مهار بیان مولکول های CD73 و gp130 از نانوذرات تری متیل کیتوزان-آلژینات بارگیری شده با مولکول های siRNA استفاده گردید. ویژگی های فیزیکوشیمیایی نانوذرات سنتز شده با دستگاه DLS ارزیابی گردید. ساختار شیمیایی نانوذره سنتزشده نیز با استفاده از از H1NMR و FTIR بررسی شد. برای بررسی مورفولوژی نانوذرات از میکروسکوپ الکترونی SEM و به منظور ارزیابی قدرت بارگیری نانوذرات و پایداری سرمی از الکتروفورز استفاده گردید. اثرات کشندگی نانوذرات بارگیری شده با مولکول¬های siRNA با استفاده از آزمون MTT تعیین شد. ورود نانوذرات به داخل سلول ها نیز بوسیله میکروسکوپ کونفوکال بررسی شد ارزیابی بیان ژن های هدف در سلول¬های سرطانی بوسیله تست qRT-PCR انجام پذیرفت. یافته ها : آنالیز نتایج ارزیابی فیزیکوشیمیایی نانوذرات نشان داد که آنها اندازه ای در حدود ~110 nm ، با PDI < 0.2 و پتانسیل زتا 18 mV را دارا هستند. نانوذرات مورفولوژی کروی داشته و ظرفیت بالایی برای بارگیری siRNA داشتند. نانوذرات همچنین پایداری بالایی در سرم داشته و سمیت کمی بر روی سلول ها اعمال می کردند. درمان ترکیبی همچنین تاثیر بسزایی بر روی کاهش بیان ژن¬های دخیل در پیشروی تومور داشتند که نشان دهنده ی تاثیر ضد توموری این روش درمانی بودند.