ارزش پیش بینی کنندگی سونوگرافی شکم در کودکان مبتلا به لنفوم
Abstract
شیوع لنفوم در بین کودکان بالا بوده و در سال های اخیر رو به افزایش بوده است. از طرفی با توجه به حساسیت گروه سنی کودکان نسبت به دریافت اشعه مضر سی تی اسکن، سونوگرافی می تواند جایگزین مناسبی در staging لنفوم کودکان باشد. هدف از این مطالعه، بررسی ارزش پیش بینی سونوگرافی شکم در کودکان مبتلا به لنفوم می باشد.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت مقطعی و بر روی کودکان با تشخیص لنفوم توسط فوق تخصص انکولوژی کودکان انجام گرفت. جامعه آماری کودکان ارجاع شده به بخش برای انجام سی تی اسکن جهت staging می باشند که ابتدا با کسب رضایت آگاهانه تحت سونوگرافی قرار گرفته و سپس بنا به درخواست پزشک معالج تحت سی تی اسکن قرار گرفته اند. بر اساس الگوی درگیری، گروه لنف نودهای درگیر، درگیری کبدی، طحالی و اندازه لنف نودها saging اولیه صورت گرفت. سپس بیماران تحت سی تی اسکن قرار گرفته و براساس همان الگوی قبلی مجددا staging انجام یافته و نتایج نهایی این دو با یکدیگر مقایسه شد.
یافته ها: در این مطالعه ۵۰ کودک با میانگین سن ۱۰/۴ ± ۷۸/۶ سال و دامنه سنی ۳ ماه تا ۱۵ سال مورد ارزیابی قرار گرفتند. ۶۴ درصد بیماران مذکر بودند. نوع لنفوم در ۸۶ درصد موارد هوچکین و ۱۴ درصد موارد نان‌هوچکین بود. حساسیت، اختصاصیت، ارزش اخباری مثبت و منفی سونوگرافی شکمی در ارزیابی لنفوم در کودکان به ترتیب برابر ۳۹/۶۷، ۸۵/۷۸، ۷۸/۵۹ و ۰۶/۸۰ درصد بود. همچنین حساسیت سونوگرافی در ارزیابی توده های کبدی ۱۰۰ درصد و طحال ۹۵/۷۸ درصد بود. در ارزیابی درگیری کلیه ها، سونوگرافی حساسیت کمتر از ۵۰ درصد و ویژگی ۱۰۰ درصد داشت.