بررسی اثر Ventricular R Sense Response در باریک نمودن طول مدت QRS در بیمارانی که تحت تعبیه CRT قرار گرفتند

Abstract

درمان هماهنگ سازی قلبی (Cardiac Resynchronization therapy: CRT) یکی از مهم‌ترین درمان‌های موفق نارسایی قلبی می‌باشد. اخیراً برای اینکه در حضور ضربانات خودبه‌خودی بطن‌ها نیز ضربان سازی (Pacing) و سینکرونیزاسیون به طور مطلوب توسط CRT انجام گیرد ویژگی (VSR)Ventricular R Sense Response معرفی شده است. لیکن اثرات این ویژگی به‌طور کامل مورد بررسی قرار نگرفته است. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر VSR بر باریک نمودنQRS به‌عنوان معیاری از پاسخ به CRT انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه به‌صورت مورد شاهدی در بیمارانی که پس از تشخیص دقیق نارسایی قلبی توسط متخصص قلب، تحت تعبیه CRT-D یا CRT-P از کارخانه مدترونیک در بیمارستان مدنی تبریز قرار گرفتند در مدت یک سال بررسی شد. بعد از بررسی بیماران ازنظر ویژگی‌های دموگرافیک، بیماری همراه و ریتم زمینه‌ای، طول مدت QRS در پنج حالت بررسی شد که شامل intrinsic، ضربان سازی خودبخودی دو بطنی (simultaneous BiV pacing) با و بدون VSRو LV50 BiV pacing با و بدون VSR بود. سپس داده‌ها جمع آوری و آنالیز آماری با نرم‌افزار SPSS نسخه 22 انجام شد. یافته‌ها: از ۳1 بیمار مورد بررسی 17 نفر (%۵4٫۸) مرد و ۱۴ نفر (%۴5٫۲) زن بودند با میانگین سنی ۵۶ سال بودند. ریتم زمینه‌ای در (21 نفر) بیشتر بیماران (۶1٫3%) سینوسی و در ۱۰ بیمار (32٫3%) فیبریلاسیون دهلیزی (AF) بود. در حالت intrinsic میانگین طول‌ مدت QRS در لید های۱۲ گانه ۱66٫۳2 (± 18٫8) میلی‌ثانیه بود که در حالت simultaneous BiV pacing نسبت به intrinsic به‌طور معنی‌داری کوتاه‌تر شد (۰٫۰5> P value). لیکن مقایسه حالت simultaneous BiV pacing بدون VSR با حالت simultaneous BiV pacing VSR دار تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (۰٫۰5< P value). همین‌طور در مقایسه حالت LV50 BiV pacing بدونVSR با LV50 BiV pacing VSR دار تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (۰٫۰5< P value).