تأثیر فاصله های کیورنگ متفاوت بر استحکام ریز خمشی (Microflexural Strength ) رزین کامپوزیت نانوهیبرید و گیومر

Abstract

زمینه و هدف: رزین کامپوزیت فعال شونده با نور به دلیل تقاضای زیبایی بالا به عنوان ماده انتخابی ترمیمی در نظر گرفته می شود. عوامل خارجی و داخلی مختلف بر اثربخشی پلیمریزاسیون تأثیر می گذارد که ممکن است بر طول عمر ترمیم نهایی تأثیر بگذارد. هدف ما بررسی تاثیر فواصل مختلف کیورینگ بر استحکام ریز خمشی کامپوزیت نانوهیبرید و گیومر بود. مواد و روش ها: در این مطالعه از کامپوزیت FiltekTM Z250 XT و گیومر Beautifil استفاده شد. تعداد 60 نمونه مستطیل شکل (6 میلی متر طول 2 میلی متر عرض 1 میلی متر عمق) آماده شد (30 نمونه برای هر گروه کامپوزیتی که بسته به فاصله از منبع نور در هر زیر گروه 10 نمونه قرار گرفت). نمونه ها طبق دستورالعمل سازنده برای هر کامپوزیت، در سه فاصله مختلف (0 میلی متر ، 2 میلی متر و 8 میلی متر) لایت کیور شده و به مدت 24 ساعت در دمای 37 درجه سانتیگراد در آب دیونیزه نگهداری شدند. تست استحکام ریزخمشی توسط دستگاه یونیورسال با سرعت mm/min1 اجرا گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارspss نسخه 17 استفاده گردید. مقدار احتمال کمتر از 5 صدم به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: طبق یافته های این مطالعه، بیشترین مقدار میانگین استحکام ریز خمشی مربوط به گروه لایت کیور در فاصله 0 میلی متری بود. طبق نتایج آزمون آنالیز واریانس دو طرفه (Two way ANOVA) بین میانگین استحکام ریزخمشی در فواصل مختلف کیورنگ تفاوت معنی دار آماری وجود داشت (P-Value= 1.925). بدین ترتیب که بین میانگین استحکام ریز خمشی در فاصله 0mm با میانگین آن در هر دو فاصله دیگر تفاوت معنی دار آماری وجود داشت ولی بین فاصله 2 و 8 میلی متر تفاوت معنی دار وجود نداشت. همچنین بین میانگین استحکام ریز خمشی در دو کامپوزیت تحت بررسی تفاوت معنی دار آماری وجود داشت و میانگین استحکام ریز خمشی در کامپوزیت Z250 بیشتر از میانگین آن در کامپوزیت Shufo بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده در حالت کلی می توان گفت که با افزايش فاصله كيورينگ، ميزان استحكام ريزخمشي در هر دو كامپوزيت پايه رزين و گيومر كاهش مي يابد.