تاثیر پیش دارویی با مسکن ایبوبروفن در مقایسه با تجویز پلاسبو در احساس درد مرتبط با قرار دادن دستگاه های انکوریج موقت (TADs) ، یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور

Abstract

قرار دادن TAD معمولا با احساس درد در بیمار همراه می باشد. به طوری که اکثر بیماران نیازمند مصرف دارو می باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر پیش دارویی با مسکن ایبوبروفن در احساس درد مرتبط با قرار دادن دستگاه های انکوریج موقت (TADs) بود. مواد و روشها این مطالعه یک آزمایش چند مرکزی ، تصادفی و دوسو کور بود که شامل 50 بیمار تحت درمان ارتودنسی که نیاز به قرار دادن Miniscrew در قسمت خلفی قوس‌های دندانی فک بالا بودند.انتخاب شدند . به گروه اول(25 بیمار) 400 میلی گرم قرص ایبوپروفن ، به گروه دوم (25 بیمار) پلاسبو به صورت بیش دارویی تجویز شد. دارو و پلاسبو مختص هرگروه، نیم ساعت قبل از قرار دادن TAD به بیماران تجویز گردید . بیمارو متخصص ارتودنسی با بسته‌بندی ایبوپروفن و دارونما کورسازی شدند. به همه بیماران دستورات معمول پس از درمان داده شد و از آنها خواسته شد که یک فرم پرسشنامه کوتاه درد (SF-MPQ) را در چهار زمان مختلف پر کنند . شدت و نوع درد توسط بیمار در4 زمان ثبت شد. پس داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون آنالیز واریانس با اندازه‌های مکرر، تی مستقل و مجذور کای و با استفاده از نرم‌افزار SPSS25 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج میزان درد بین گروه ایبوپروفن و دارونما در هیچ یک از فواصل پیگیری (بلافاصله ، 1، 12 و 24 ساعت ) اختلاف معنی داری نداشت. در هردو گروه تغییرات شدت درد در طی فواصل پیگیری از الگوی خاصی پیروی نکرد . به عبارتی میزان درد در یک ساعت بعد از جراحی افزایش جزئی را نسبت به بلافاصله بعد از جراحی داشت و سپس روند کاهشی را تا 12 و 24 ساعت نشان داد. نتیجه گیری ایبوپروفن پیش دارویی تاثیر معنی داری در کاهش میزان درد و شدت درد مرتبط با قرار دادن دستگاه های انکوریج موقت (TADs) نداشت