بررسی اثر پروگنوستیک برطرف شدن افت قطعه ST در مورتالیتی بیمارانی که تحت آنژیوپلاستی اولیه قرار گرفته اند

Abstract

در حال حاضر بیماری های ایسکمیک قلبی عروقی مخصوصا سکته قلبی جزو مهم ترین علل قابل پیشگیری مورتالیتی و موربیدیتی هستند، از این رو بررسی عواملی که نشان دهنده پیش آگهی بیماری هستند در کاهش بار بیماری بسیار کمک کننده خواهند بود مواد و روش کار: در این مطالعه اثرات پروگنوستیک برطرف شدن افت قطعه ST بر مورتالیتی بیمارانی که تحتPPCI قرار گرفته بودند تحت بررسی قرار گرفت. این مطالعه روی 1321 بیمار که در طول سال های 96 و 97 با تشخیص Acute STEMI در مرکز شهید مدنی تبریز تحت PPCI قرار گرفته بودند انجام گردید و نوار قلب بدو مراجعه و نوار بعد آنژیوپلاستی مقایسه گردید. از این تعداد 800 نفر برطرف شدن کامل( بالای 50 درصد ) صعود قطعه ST داشتند که وارد مطالعه شدند. افرادی که وارد مطالعه شدند بر اساس میزان برطرف شدن افت قطعه ST به دو گروه بالای 50 و زیر 50 درصد تقسیم شدند که به ترتیب 594 نفر (74.25%) و 206 نفر (25.75%) بودند. نتایج: طی آنالیز مشخص گردید که برطرف شدن افت قطعه ST کمتر از 50 درصد در مقایسه با برطرف شدن بیش از 50 درصد آن، با مرگ بالاتر بیمارستانی در بستری اول 4 نفر (1.9%) در مقابل صفر نفر(p-value=0.004) و نیز مرگ در طی یک سال اول 12 نفر (5.8%) در مقابل 12 نفر (2%) (p-value=0.006)همراه بود، همچنین این بیماران نارسایی قلبی بالاتری در طی بستری 35 نفر (17%) در مقابل 12 نفر (2%) (p-value=0.001)تجربه کردند و میزان بستری مجدد 36 نفر (17.5%) درمقابل 36 نفر (6.1%) (p-value<0.001)و سکته قلبی مجدد 6 نفر (2.9%) در مقابل 2 نفر (0.3%) (p-value=0.0005)در آن ها بالاتر بود.