بررسی تغییرات پروفایل اپی تلیوم قرنیه توسط OCT در بیماران مبتلا به کراتوکونوس قبل و بعد از کراس لینکینگ
چکیده
مقدمه و هدف: کراتوکونوس بیماری غیر التهابی و غیر قرینه دوطرفه ای است که در دهه دوم و سوم زندگی رخ می دهد.نواحی سنترال یا پاراسنترال قرنیه دچار نازک شدگی پیشرونده شده و محدب شدن آن موجب بروز آستیگماتیسم می شود. ویدیوکراتوگرافی شامل توپو گرافی و پاکی متری برای غربالگری کراتوکونوس مهم است. به طور کلی دو رویکرد برای درمان کراتوکونوس وجود دارد: آهسته کردن پیشرفت بیماری و بهبود دید. موارد خفیف تا متوسط کراتوکونوس با عینک یا لنزهای تماسی قابل درمان است. در موارد پیشرونده ممکن است کلاژن کراس لینکینگ قرنیه برای توقف یا آهسته کردن پیشرفت بیماری اندیکاسیون یابد. کراس لینکینگ با سفت کردن قرنیه از تغییرات بیشتر شکل قرنیه جلوگیری می کند. در این روش، ضخامت اپی تلیوم قرنیه افزایش می یابد. هدف این مطالعه، بررسی تغییرات پروفایل اپی تلیوم در بیمارانی است که تحت کراس لینکینگ قرار می گیرند.
روش اجرا: ۳۰ چشم از ۳۰ بیمار با کراتوکونوس که کاندید کراس لینکینگ بودند، وارد مطالعه شدند. پس از کراس لینکینگ به روش درسدن، بیماران تحت OCT سگمان قدامی با دستگاه اپتوویوبرای بررسی اپی تلیوم قرار گرفتند.
یافته ها: میانگین سنی بیماران۴.۱±۲۱.۶ سال بود که ۱۷ بیمار زن و۱۳ بیمارمرد بودند.حدت بینایی اصلاح نشده (UCVA) قبل از عمل ۰.۱۸± ۰.۶۷ و ۳ ماه بعد از عمل ۰.۲۱±۰.۵۹ بود (۰.۰۰۱P value=).حدت ۲ بینایی اصلاح شده (BCVA) قبل از عمل نیز ۰.۰۵±۰.۳۱و ۳ ماه بعد از عمل ۰.۰۶±۰.۱۹بوده است (۰.۰۱P:). ضخامت اپی تلیوم در ناحیه سوپریور قرنیه پس از عمل به طور معنی داری کاهش پیدا کرد (قبل و بعد از عمل، به ترتیب، ۳.۸±۵۵.۲ و ۵۸/۳±۵۲، ۰.۰۰۱P value=). ضخامت اینفروتمپورال اپی تلیوم نیز به طور معنی داری قبل و پس از جراحی کاهش پیدا کرد (قبل و بعد از عمل، به ترتیب، ۵۹/۴ ± ۰۵/۵۵ و ۴۰/۳±۶/۵۱، p value = 0). نسبت ضخامت اپی تلیوم در ناحیه سوپریور قرنیه به اینفریور قرنیه نیز به طور معنی داری پس از انجام جراحی کاهش پیدا کرد (قبل و بعد از عمل، به ترتیب، ۰۶۹/۰ ± ۰۲/۱ و ۰۳۱/۰±۹۶۶/۰ ، ۰.۰۰۱P value=).