مقایسه اثر دکسمدتومیدین؛ میدازولام در کنترل تغییرات همودینامیک ناشی از القای بیهوشی در بیماران هایپرتانسیو کاندید جراحی های ارتوپدی
Abstract
هدف این مطالعه مقایسه اثر دکسمدتومیدین و میدازولام در کنترل تغییرات همودینامیک ناشی از القای بیهوشی در بیماران هایپرتانسیو کاندید جراحیهای ارتوپدی است.
مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور مقایسهای
(Double-blind randomized comparative trial) بیماران هایپرتانسیو مراجعه کننده به اتاق های عمل مرکز آموزشی- درمانی شهدا دانشگاه علوم پزشکی تبریز در حد فاصل بین آذرماه 1399 تا خرداد 1400 وارد مطالعه شدند. پس از تائید شورای پژوهشی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز و تائید کمیته اخلاق دانشکده پزشکی در مجموع تعداد 130 بیمار در دو گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. هدف از انجام مطالعه ، بررسی و مقایسه میزان تغییرات همودینامیک در دوره قبل و حین و بعد از اینداکشن بیهوشی بود. بیماران به دو گروه (D) بیماران هایپرتانسیو دریافت کننده دکسمدتومیدین Kg/0.1µg و (M) بیماران هایپرتانسیو دریافت کننده میدازولام mg/Kg0,03تقسیم شدند. داروهای مورد استفاده از شرکت مربوطه تهیه و برای همه بیماران یکسان بودند.
نتایج: میانگین سنی شرکتکنندگان در این مطالعه11.98± 64.39 بود. در مجموع 70 مرد (شامل 37 نفر در گروه دکسمدتومیدین و 33 نفر در گروه میدازولام) و 60 زن (شامل 28 نفر در گروه دکسمدتومیدین و 32 نفر در گروه میدازولام) در مطالعه شرکت کردند نتایج این بررسی نشان داد که بیماران تحت درمان با دکسمدتومیدین 1، 3، 5 و 10 دقیقه پس از لولهگذاری داخل تراشه، ضربان قلب پایینتری نسبت به دریافتکنندگان میدازولام داشتند (p<0.05)؛ اما به جز تفاوت در فشار خون سیستولی 3 دقیقه بعد از لولهگذاری داخل تراشه که در گروه میدازولام پایینتر بود (p<0.05)، تفاوت معنیدار دیگری در فشار خون سیستولی، دیاستولی و میانگین فشار خون بیماران مشاهده نشد(p>0.05). همچنین این مطالعه نتوانست تفاوت معنیداری در SpO2 بیماران در 2 گروه پیدا کند (p>0.05). 1 دقیقه پس از لولهگذاری داخل تراشه افت فشار خون سیستولی و دیاستولی در گروه دریافتکنندهی میدازولام بهطور قابل توجهی بیشتر از گروه دریافتکننده دکسمدتومیدین بود (p<0.05) و همچنین در تمام دقایق مورد مطالعه شیوع برادیکاردی در گروه دکسمدتومیدین به طور قابل توجهی بیشتر از گروه میدازولام بود (p<0.05).