اثر هموپرفیوژن بر روی پیش آگهی کوتاه مدت بیماران کوید 19 بد حال بستری در بخش مراقبت های ویژه

Abstract

علیرغم مزایای بالقوه و نظری هموپرفیوژن در بیماران بدحال مبتلا به کووید-۱۹، این روش همچنان به عنوان یک مداخله آزمایشی گران قیمت در این بیماران باقی مانده است که به نظر می رسد در بیمارانی که از داروهای کورتیکواستروئید همزمان استفاده می کنند، اثر مثبت بیشتری نداشته باشد. بنابراین در این مطالعه هدف ما بررسی تأثیر هموپرفیوژن در سطح التهاب و نتیجه بیماران بدحال مبتلا به کووید-۱۹ است. روش کار و مواد: ۱۹۷ نفر از بیماران بستری در ICUهای جنرال و نورولوژی بیمارستان امام رضا با تشخیص کوید-19 که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور وارد شدند. در عرض 24 ساعت پس از برآورده سازی معیارهای ورود، بیماران به صورت تصادفی برای دریافت مراقبت استاندارد یا مراقبت استاندارد و درمان CytoSorb اضافی (هموپرفیوژن) به مدت 3-5 روز تقسیم شدند. نتیجه اولیه مطالعه مدت زمان تهویه مکانیکی و بهبود همودینامیک بیماران بود. نتایج ثانویه مرگ و میر، مدت بستری در ICU، تغییر سطح اینترلوکین -6 (IL6) پلاسما، استفاده از وازوپرسور و تغییر در عملکرد عضو به عنوان ارزیابی با نمره SOFA بود. داده ها با استفاده از نرم افزارSpss Ver 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: مرگ و میر در تعداد 48 نفر (%5/48) از بیماران گروه کنترل و در تعداد 32 نفر (%7/32) از بیماران گروه درمان با هموپرفیوژن گزارش گردید. در مقایسه میزان تغییرات فاکتورهای مربوط به مارکرهای شدت بیماری در اندازه گیری های قبل و بعد از مداخله، بین دو گروه کنترل و هموپرفیوژن، تغییرات همه متغیرها به غیر از متغیرهای Pco2، BUN و Cr از لحاظ آماری بین دو گروه، معنی دار گزارش گردید (05/0 > P). در مقایسه تعداد جلسات انجام هموپرفیوژن بین این دو گروه بیماران تفاوت معنی داری از لحاظ آماری مشاهده شد (02/0 = P).