ارزیابی پیامدهای تکامل عصبی در کودکان ۰-۴ ساله پس از ابتلا به عفونت های مغزی در بیمارستان کودکان تبریز
Abstract
مداخله زودهنگام برای شناسایی نوزادان و کودکان در معرض خطر، از بسیاری از عواقبی که به دنبال تاخیر در تکامل و اختلالاتی که در این کودکان پیش می آید جلوگیری می کند، لذا شناسایی کودکان در خطر اختلال تکاملی و شروع مداخلات قبل از وقوع یا پیشرفت مشکل، معقولانه ترین راه حل به نظر می رسد. با توجه به اهمیت موضوع، کمبود اطلاعات دقیق در زمینه عوامل خطر، هدف از مطالعه حاضر ارزیابی پیامدهای تکامل عصبی در کودکان ۰-۴ ساله پس از ابتلا به عفونت های مغزی در بیمارستان کودکان تبریز می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه بررسی مقطعی کودکان مبتلا به عفونت های مغزی که در بیماستان کودکان تبریز بستری می باشند بر أساس معیارهای ورود و خروج مطالعه وارد مطالعه شدند و تعداد ۴۵ بیمار مورد مطالعه قرار گرفت. کودکان بر أساس سن تقویمی انتخاب شده و کودکان با سن ۴ سال و کمتر وارد مطالعه شدند. پس از استخراج داده های مورد نیاز از پرونده بر أساس فرم جمع آوری داده ها، این کودکان فراخوانده شده و بعد از جلب رضایت کودکان و کسب رضایت آگاهانه از والدین آن ها مورد معاینه کامل قرار گرفتند. ارزیابی تکامل عصبی با سیستم نمره دهی ASQ انجام و نمره حیطه های مختلف حرکات درشت، حرکات ریز، ارتباط، حل مسئله و شخصی اجتماعی؛ به طور جداگانه محاسبه و جمع بندی و با نقاط برش مربوط به هر حیطه که توسط وزارت بهداشت و درمان تعیین شده مقایسه شد. متغیرهای قد، وزن و دور سر کودکان اندازه گیری شده و از منحنی های رشد استاندارد NCHS جهت بررسی معیارهای رشدی استفاده شدند. همچنین اطلاعات سن حاملگی، وزن تولد و مشکلات زایمانی، تعداد روزهای بستری در ICU و بخش و درمان های انجام شده برای عفونت کودکان از پرونده کودکان استخراج شد.
یافته ها: در مطالعه حاضر، میانگین سن کودکان ۲۴/۹ ± ۱۳/۱۸ ماه (کمترین سن ۲ ماه و بیشترین آن ۳۴ ماه) بود. از نظر جنسیت ۳۲ کودک پسر و ۱۳ کودک دختر بودند. میانگین سن ابتلا به بیماری ۳۹/۵ ± ۸۱/۹ روزگی و میانگین مدت زمان بستری ۷۰/۳ ± ۰۲/۶ روز بود. بیشترین فراوانی مربوط به مننژیت های ویرال (۲۰ مورد) و سپس آسپتیک (۱۹ مورد) بود. فراوانی موارد باکتریال ۶ مورد بود. به طور کلی تنها یک مورد فوت در طول مطالعه از ۴۵ مورد مطالعه شد که بیمار مورد نظر به مننژیت آسپتیک مبتلا بود. از ۴۵ بیمار مورد مطالعه تنها در ۲۰ مورد تشنج مشاهده شده بود که بیشترین موارد مربوط به مننژیت آسپتیک بوده و فراوانی ۱۱ مورد داشتند. در حیطه برقراری ارتباط ۶ مورد، حیطه حرکات درشت ۲ مورد، حیطه حرکات ظریف ۹ مورد، حیطه حل مسئله ۸ مورد و حیطه شخصی اجتماعی ۲ مورد میانگین نمره ASQ زیر یک انحراف معیار بودند و ۸ کودک در یکی از حیطه ها زیر ۲ انحراف معیار بودند. به طور کلی ۱۹ مورد زیر یک انحراف معیار و ۷ مورد زیر دو انحراف معیار بودند. شایع ترین اختلال در حیطه های حرکات ظریف و حل مسئله بود.