نقش نوع فرمولاسیون والپروئیک اسید در غلظت سرمی والپروئیک اسید و شدت علایم مسمومیت در بیماران مسموم شده با والپروئیک اسید
Abstract
مقدمه: والپروئیک اسید یک داروی ضد صرع وسیع الطیف میباشد که در درمان هر دو نوع تشنج جنرال و
پارشیال کاربرد دارد. اندیکاسیون های استفاده از والپروئیک اسید همچنین به اختلال دو قطبی و برخی شرایط
عصبی از جمله میگرن و درد نوروپاتیک گسترش یافته است . لذا بررسی نوع فرمولاسیون والپروئیک اسید در شروع
علائم و شدت مسمومیت با والپروئیک اسید که امروزه اندیکاسیون های درمانی زیادی دارد، نقش مهمی ایفا
میکند. هدف: برقراری ارتباط بین نوع فرمولاسیون والپروئیک اسید با غلظت سرمی والپروئیک اسید و شدت
علایم مسمومیت در بیماران مسموم شده با والپروئیک اسید. روش کار: تمام بیماران در بازه زمانی 1 ساله
مسمومیت با اشکال دارویی والپروئیک اسید بستری شده در بیمارستان سینا وارد مطالعه شده اند و اطلاعات
دموگرافیک و بالینی این بیماران ثبت شد. شدت مسمومیت بیماران از طریق ارزیابی علائم بالینی در چک لیست
های از پیش طراحی شده ثبت شده است. ارتباط بین نوع فرمولاسیون والپروئیک اسید عامل مسمومیت با شدت
علایم مسمومیت و غلظت سرمی والپروات مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: بر اساس یافته های این مطالعه و
آنالیز آماری آنها، غلظت سرمی والپروئیک اسید در بیماران مسمومیت، با جنسیت و نوع فرمولاسیون مصرفی و
مصرف داروهای همزمان و تداخلات دارویی موجود در بیماران مسمومیت، ارتباط معنیداری نشان نداد.
نتیجه گیری: علی رغم تعداد کم نمونه در مطالعه، در بیماران مورد مطالعه صرفا 2 فرمولاسیون دپاکین 500
میلی گرم و رهاکین 200 میلی گرم عامل مسمومیت بیماران بودند و تفاوت معنیداری بین غلظت والپروئیک
اسید از نظر پارامترهای مورد مطالعه بین این 2 فرمولاسیون مشاهده نشد.