بررسی ارتباط شاخص التهابی غذایی و microRNAهای در گردش (21-miR، miR-422a و (miR-503 در زنان یائسه مبتلا و غیرمبتلا به پوکی استخوان اولیه

Abstract

ه مقدمه و اهداف: با توجه به نقش التهاب در پاتوژنز استئوپروز زنان یائسه، نمره شاخص التهابی غذایی (DII) در ایجاد یا پیشگیری از استئوپروز در زنان یائسه قابل اهمیت می¬باشد. میکروRNAها نیز به عنوان یکی از نامزدهای امیدوار کننده برای تشخیص استئوپروز در زنان یائسه بسیار مورد توجه قرار گرفته¬اند. پارامترهای رژیم غذایی ممکن است میزان التهاب را به واسطه افزایش یا کاهش میکروRNA تغییر ¬دهند، بنابراین مطالعه¬ای با هدف تعیین و مقایسه DII و میکروRNAهای در گردش (21-miR، a422-miR و 503-(miR و ارتباط آن دو با هم، در زنان مبتلا و غیر مبتلا به استئوپروز اولیه شکل گرفت. مواد و روش کار: این مطالعه¬ی مقطعي تحلیلی، بر روی زنان یائسه 50-65 سال واجد شرایط در شهر تبریز انجام شد. بعد از بررسی معیارهای ورود-خروج، نمونه خون وریدی از 536 زن یائسه در وضعیت ناشتایی به منظور خروج افراد با استئوپروز ثانویه و ارزیابی سطح پلاسمایی میکروRNA افراد گرفته شد. سپس با ارزیابی تراکم استخوان توسط جذب اشعه ایکس با انرژی دوگانه (DEXA)، 124 زن یائسه با تراکم معدنی استخوان طبیعی و 108 زن مبتلا به استئوپروز شناسایی شدند. DII بر اساس پرسشنامه بسامد غذایی نیمه¬کمی محاسبه شد. نمونه پلاسما افراد برای بررسی سطوح بیان 21-miR، a422-miR و 503- miRبا استفاده از روش RT-qPCR مورد ارزیابی قرار گرفت. بعد از جمع¬آوری داده¬ها، آزمون من¬ویتنی برای مقایسه DII و آزمون تی مستقل برای مقایسه میکروRNA در دو گروه به کار رفت. برای بررسی ارتباط DII و میکروRNAها، آزمون رگرسیون خطی مورد استفاده قرار گرفت. همچنین آزمون رگرسیون لجستیک برای ارتباط DII پیوسته و مدل¬سازی شده طبق میانه DII گروه کنترل و ارتباط miRNA پیوسته و مدل¬سازی شده بر اساس میانه miRNA گروه کنترل با استئوپروز به کار رفت. یافته¬ها: میانه (ماکسیمم و مینیموم) DII در گروه نرمال 31/0- (70/2و71/3-) و در گروه استئوپروز 97/0 (16/4و27/1-) بود. میزان بیان هر سه میکروRNA به شکل معناداری در گروه استئوپروز نسبت به نرمال بالاتر بود (001/0P<). ارتباط مثبت و معنا¬داری بین DII با میزان بیان 422-miR (0۰6/0>(P و 503-miR (0۰9/0>(P در کل زنان یائسه مشاهده شد، ولی این ارتباط به تفکیک در گروه نرمال و استئوپروز معنادار نبود. شانس ابتلا به استئوپروز با افزایش یک واحد در DII 394/2 برابر افزایش داشت و در افرادی با DII بالاتر از میانه گروه کنترل به طور معنی-داری بیشتر از گروه دیگر بود (15/3=OR؛ 013/7-419/1=CI95%، 005/0=.(P شانس ابتلا به استئوپروز در زنان یائسه با سطح بیان 21miR-، a422- miRو 503 miR-پایین¬تر از میانه گروه کنترل (717/0، 075/2، 078/2) به ترتیب 3/99، 0/98، 9/99 درصد پایین¬تر از افراد با 21miR-، 422- miRو 503 miR-بالاتر از میانه گروه کنترل بود. نتیجه¬گیری: زنان یائسه¬ای که رژیم غذایی پیش التهابی (DII بالاتر) مصرف می¬کنند و سطح پلاسمایی 21miR-، 422-miR و 503 miR-آن¬ها بالاتر است، احتمال ابتلا به استئوپروز بیشتری دارند. همچنین با افزایش DII زنان یائسه بیان a422-miR و503 miR-افزایش می¬یابد. اما DII زنان یائسه در گروه نرمال و استئوپروز با میکروRNAهای مورد مطالعه ارتباط نداشت. کلمات کلیدی: DII، استئوپروز، یائسگی، 21-miR،a 422miR-، 503-miR