ارتباط هوش هیجانی با استرس و خودکارآمدی شیردهی در مادران نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان های علوم پزشکی تبریز در سال 99

Abstract

چکیده: مقدمه: بستری شدن نوزاد نارس موجب استرس مادر می شود و استرس می تواند عاملی در کاهش خودکارآمدی شیردهی در مادران باشد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط هوش هیجانی با استرس و خودکارآمدی شیردهی در مادران نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان انجام گرفت. روش مطالعه: این مطالعه توصیفی- همبستگی با شرکت 320 مادر نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان مراکز آموزشی- درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز صورت گرفت. نمونه گیری با در نظرگرفتن معیارهای ورود بصورت در دسترس از کلیه علاقمندان به شرکت در مطالعه از اسفند1399 لغایت شهریور 1400صورت گرفته و پرسشنامه های مشخصات فردی- اجتماعی، استرس درک شده PSS14 (Perceived Stress Scale -14)، خودکارآمدی شیردهی Denis و نیز هوش هیجانی شرینگ توسط شرکت کنندگان تکمیل گردید. در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 24 و آزمون های توصیفی و همبستگی پیرسون یا اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مقدار(P <0.05) معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد میانگین نمره هوش هیجانی از بازه 33تا 165 (53/17) 82/85 ، استرس درک شده از بازه 0تا56 ، (63/7) 31/23 و خودکارآمدی شیردهی از بازه 33 تا 165 (11/20) 32/122 بود، همچنین بین استرس درک شده و هوش هیجانی مادران شرکت کننده همبستگی معنادار و مثبت(76/0=r و 001/0>P) وجود داشت، درحالی که بین استرس و خودکارآمدی شیردهی ارتباط معنی داری یافت نشد(004/0- =r و 95/0=P). همچنین بین هوش هیجانی و خودکارآمدی شیردهی نیز ارتباط معنی داری مشاهده نشد(009/0=r و 89/0=P). نتیجه گیری: بر اساس یافته¬های این مطالعه بین هوش هیجانی و استرس درک شده ارتباط معناداری وجود دارد؛ بنابراین مراکز آموزشی می¬توانند بسته به شرایط و امکانات خود پرستاران توانمند و ماهری آموزش دهند که با حمایت از مادران نوزادان نارس و تقویت هوش هیجانی در آن ها، آنان را در قبال استرس های وارده ایمن و در کنترل احساساتشان توانمند سازند.