فرمولاسيون نانو حامل های لیپیدی وزیکولی اینویزوم (Invasome) جهت دارورسانی موضعی همزمان داروهای بوپیواکائین و بوپرنورفین
Abstract
مقدمه: بسیاری از اعمال تهاجمی مثل کاتتریزاسیون وریدی که بر روی پوست انجام می گیرد اعمال دردناکی می باشند. بنابراین، کنترل درد در این اعمال یک امر ضروری می باشد. فرمولاسیون های بی حسی موجود در بازار، بی حسی ناکافی با شروع اثر طولانی را ایجاد می کنند. برای تسهیل نفوذپذیری پوستی، حامل های نانویی لیپیدی بسیار تاثیرگذار می باشند. از بین نانوحامل های لیپیدی، اینویزوم ها (Invasomes) به علت ساختار منحصر بفردشان نفوذپذیری بالای پوستی را ارائه می دهند.
هدف: تهیه فرمولاسیون ضد درد موضعی حاوی دو داروی ضد درد قوی از دو گروه مختلف می باشد که به طور همزمان در یک سامانه ای با قدرت نفوذ پذیری پوستی بالا بارگذاری شده اند تا فرمولاسیونی با شروع اثر سریع ارائه گردد.
روش کار: ابتدا آزمایش DOE برای طراحی یک فرمولاسیون ایده آل انجام گرفت. سپس فرمولاسیونها از لحاظ میزان انکپسولاسیون و اندازه مورد بررسی قرار گرفتند. با استفاده از تکنيک های XRD، FTIR و تصاویر TEM خصوصیات وزیکولها بررسی گردید. در نهایت نفوذپذیری پوستی در مطالعات برون تنی، با استفاده از سل فرنز و میکروسکوپ فلورسانس انجام گرفت و کیفیت بی دردی در مطالعات درون تنی توسط تکنیک Tail flick مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته ها: در این مطالعه، فرمولاسیون ایده آل با میزان ترپن 2% (منتول)، میزان انکپسولاسیون به ترتیب برای بوپرنورفین و بوپیواکائین 97.53 ± 1.43 و 92.14 ± 0.45 و میزان لودینگ به ترتیب 19.5 ± 0.96 و 18.4 ± 0.19 و همینطور اندازه ی ذرات 0.99 ± 0.18 µm به دست آمد. مطالعات سل فرنز، میکروسکوپ فلورسانس و Tail Flick جذب پوستی بهتر و بی دردی موثرتری را برای اینویزوم نسبت به نمونه کنترل نشان دادند.
نتیجه گیری: نانوحاملهای اینویزوم دارای نفوذپذیری بالای پوستی می باشند و بدین ترتیب داروهای ضد درد با استفاده از این حاملها به سرعت به گیرنده های درد در پوست دسترسی خواهند داشت.