بررسی میزان گیر در دو روش بازسازی، پس از شکست پیچ اباتمنت و آسیب رزوه های داخل فیکسچر، در پروتز متکی بر ایمپلنت

Abstract

مقدمه در سیستم اتصال اباتمنت- ایمپلنت، پیچ اباتمنت نقش مرکزی برای پایداری مکانیکی و مقاومت خستگی ایفا می‌کند . در این مطالعه به بررسی تعیین میزان گیر دو روش بازسازی، پس از شکست پیچ اباتمنت و آسیب رزوه های داخل فیکسچر پرداختیم. مواد و روشها در این مطالعه آزمایشگاهی-تجربی تعداد 34 عدد آنالوگ در داخل بلوک رزینی مانت شد. بعد از جداسازی اباتمنت از آنالوگ رزوه های داخل تمام آنالوگ ها با کمک فرز کارباید و آب فراوان صاف شده و نمونه ها به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول هر آنالوگ با یک پست و کور ریختگی از آلیاژ Ni-crبازسازی شد. در گروه دوم بعد از حذف نمودن رزوه ها اباتمنت مستقیم بر روی آنالوگ قرار گرفته و پیچ اباتمنت توسط سمان رزینی کالیبرا سمان شد. اندازه گیری استحکام کششی تمام نمونه ها توسط دستگاه Universal testing machine تحت نیروی پانصد کیلوگرم با سرعت 0.5 سانتی متر در دقیقه ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS 24 و ازمون تی مستقل استفاده شد. نتایج میانگین متغیر استحکام کششی در گروه "پست و کور کردن آنالوگ " با مقدار 77/64±95/245 بطور معنی داری بیشتر از میانگین آن در گروه "سمان نمودن پیچ ابانتمنت " با مقدار 91/41±05/173 می باشد. نتیجه گیری استحکام کششی روش "پست و کور کردن آنالوگ "بیشتر از روش "سمان نمودن پیچ ابانتمنت "بود.