اثر تاخیر هدایت گره دهلیزی بطنی بر روی پهنای QRS بیماران تحت تعبیه دستگاه CRT

Abstract

نارسایی قلبی از جمله شایع ترین علت مورتالیتی وموربیدیتی در سراسر جهان محسوب می‌شود. در حال حاضر Cardiac Resynchronization (CRT) یکی از روش‌های درمانی مهم در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی محسوب می‌شود. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی اثر تغییرات مختلف در کاهش AV delay (AVD) نسبت به هدایت خودبخودی گره دهلیزی بطنی بر روی طول مدت QRS به عنوان نشان دهنده‌ای از سینکرونیزاسیون در بیمارانی که تحت تعبیه دستگاه CRT قرار گرفته‌اند، می‌باشد. مواد و روش‌ها در یک مطالعه توصیفی- تحلیلی، 30 نفر بیمارانی که در در مرکز آموزشی- درمانی شهید مدنی دانشگاه علوم پزشکی تبریز تحت تعبیه CRT قرار گرفته بودند، وارد مطالعه شدند. دستگاه CRT در حالت اینترنسیک و نیز negative AV hysteresis به میزان 30، 50، 80 و 110 میلی‌ثانیه تنظیم گردید. در نهایت در هر یک از حالات مذکور پهنای QRS اندازه‌گیری شده و با یکدیگر و با پهنای QRS خودبخودی بیمار مقایسه گردید. طول مدت QRS در هر یک از موارد با نرم افزار Screen Caliper اندازه‌گیری شده و داده‌های حاصله جمع آوری و ثبت شدند. نتایج میانیگین سنی بیماران 91/11±77/61 سال در بازه 36 تا 80 سال بود. 13 نفر (3/43%) از بیماران مرد و 17 نفر (7/56%) از بیماران زن بودند. میانگین مدت زمان QRS در تمامی لیدها قبل از تعبیه CRT 33/16±53/150 در بازه 131 تا 200 میلی‌ثانیه، بعد از تعبیه CRT و در حالت اینترنسیک 03/29±10/150 در بازه 80 تا 232 میلی‌ثانیه، بعد از تعبیه CRT 23/23±53/127 در بازه 91 تا 178 میلی‌ثانیه و در حالت negative AVD hysteresis به میزان 80 میلی‌ثانیه، 70/19±33/124 در بازه 90 تا 168 میلی‌ثانیه بود. استفاده از negative AVD hysteresis مدت زمان QRS را در میانگین لیدها به میزان معنی‌داری کاهش داد (001/0=P، 90/132-83/115:CI95%).