بررسی ارتباط Fragmented QRS در الکتروکاردیوگرام پایه بیماران دارای دستگاه Cardiac Resynchronization Therapy بر روی حوادث آریتمی بطنی در پیگیری کوتاه مدت

Abstract

مطالعه حاضر در نظر دارد به بررسی اثر وجود fQRS در الکتروکاردیوگرام بیماران دارای دستگاه CRT-D در حوادث آریتمی قلبی بپردازد و مقایسه با گروه بدون fQRS از نظر فراوانی و زمان آریتمی های بطنی انجام دهد. بدیهی است نتایج مطالعه علاوه بر کمک به روشن شدن یک موضوع علمی میتواند بعنوان راهکاری برای انتخاب نوع دستگاه در بیماران دارای نارسایی قلبی شدید باشد. روش کار: از بیمارانی که دارای دستگاه CRT-D بودند و به کلینیک پیس میکر مراجعه نمودند اطلاعات بستری اخذ شد. در همان جلسه از بیمار الکتروکاردیوگرام در حالت اینترینسیک و BIV Pacing ثبت شد. با مراجعه به حافظه دستگاه زمان شروع اولین آریتمی بطنی و تعداد آریتمی های مداوم (آریتمی که نیاز به درمان توسط دستگاه داشته) ثبت شد. سپس با مراجعه به پرونده بستری بیمار اطلاعات دموگرافیک شامل سن، جنس، زمان تعبیه، کارخانه سازنده دستگاه، LVEF ، مصرف دارو، نوع کاردیومیوپاتی، سابقه VT/VF ، ریسک فاکتورهای کرونری، وجود بلوک های قلبی بوسیله چک لیست های از قبل تهیه شده استخراج شد. داده ها از طریق آنالیز آماری تی تست و کای اسکوائر ،بوسیله نرم افزار SPPS for windows version 20 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در این مطالعه ۱۲۹ فرد دارای دستگاه CRT-D وارد مطالعه شدند که میانگین سنی آنها 45/10±77/60 بود. 75 نفر (%1/58) مرد و 54 نفر (%9/41)از بیماران زن بودند. بیماران در دو گروه با fQRS (43 n= ) و بدون fQRS (86 n= ) با هم مقایسه شده اند. در مقایسه جنسیت، سن، میزان ابتلا به دیابت، سابقه ی ابتلا به فشار خون بالا، سابقه CABG، کاردیومیوپاتی، ، EF بین دو گروه از لحاظ آماری تفاوت معنی داری نداشت. در افراد با سابقه ی VF- VT میزان وجود fQRS بیشتر از افراد بدون سابقه ی VF- VT بود ،که از لحاظ آماری تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود داشت. میزان حساسیت و اختصاصیت وجود fQRS در نوار Basic برای پیدایش آریتمی بطنی در پیگیری 6 ماهه برابر 37.21% و% 95.45 ،در نوار Intrinsic برابر% 43.33 و% 92.93 ،در نوار Bivp برابر% 41.67 و% 87.18 ، در نوار Basic+ Intrinsic برابر% 43.33 و% 92.93 بوده است .