تاثیر پروپرانولول خوراکی بر درمان رتینوپاتی در نوزادان نارس متولد شده در بیمارستان الزهرا تبریز

Abstract

هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر پروپرانولول خوراکی بر درمان رتینوپاتی در نوزادان نارس متولد شده در بیمارستان الزهرا تبریز می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور تعداد ۵۸ نوزاد مبتلا به ROP وارد مطالعه شدند.درگروه مورد مطالعه پروپرانولول خوراکی با دوز mg/kg 5/0 هر 8 ساعت به درمان استاندارد اضافه شده و در گروه دوم صرفا درمان استاندارد انجام شد. درمان با پروپرانولول خوراکی تا پسرفت کامل ROP یا حدکثر ۹۰ روز، ادامه پیدا کرد. بیماران به صورت هفتگی توسط رتینولوژیست دوره دیده مورد معاینه قرار گرفتند و نوزادان از نظر بروز هرگونه عوارض دارویی پیگیری شدند. دو گروه از نظر میزان بهبودی و یا پیشرفت به سمت درجات بالاتر ROP و نیاز به درمان های تهاجمی و مشکلات بینایی بعدی مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفتند و معاینات تا زمان کامل شدن خونرسانی رتین و یا پسرفت ROP ادامه پیدا کرد. یافته ها : در گروه مداخله و کنترلstage ROP تقریبا یکسان بود به طوری که ۱/۵۵ درصد بیماران گروه مداخله و ۷/۵۱ درصد بیماران در گروه کنترل Stage II ROP بودند ولی در پایان مطالعه مشاهده شد که ۱/۳۱ درصد از بیماران گروه کنترل پیشرفت به Stage III ROP داشتند که این مقدار در گروه مداخله ۹/۶ درصد بود. در بیماران دریافت کننده پروپرانولول تنها ۲ بیمار نیاز به مداخله درمانی تهاجمی داشتند در صورتی که در گروه کنترل ۹ مورد نیازمندمداخله بودند(009/0p=). میزان بهبود ROP در گروه مداخله به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل بود به طوری که در گروه کنترل میزان پیشرفت کلی به stage های بالاتر در حدود ۴۸ درصد بود درحالی که این میزان در گروه مداخله ۸/۱۳ درصد مشاهده شد. میانگین سن نوزادان در موقع کامل شدن عروق شبکیه در دوگروه تفاوت آماری معنی داری نداشت (۱۳۶/۰p=).