بررسی ارزش تشخیصی سی تی اسکن شکم و لگن با کنتراست وریدی به تنهایی در بیماران ترومای بسته شکم

Abstract

تروما از علل اصلی مرگ و میر و از کار افتادگی و معلولیت جمعیت فعال در کشورهای در حال توسعه می باشد. بیماران ترومایی بخش غالبی از مراجعین به بخش اورژانس بیمارستانها هستند و حدود 7 تا 10 درصد از مرگ و میر ناشی از تروما به دنبال آسیب های داخل شکمی اتفاق می افتند. با توجه به اختلاف نظر درخصوص استفاده از کنتراست خوراکی در سی تی اسکن شکم و لگن در اورژانسهای تروما، برآن شدیم تا طی مطالعه ی حاضر به مقایسه ی نتایج سی تی اسکن شکم و لگن با کنتراست وریدی به تنهایی در مقابل کنتراست وریدی خوراکی در تشخیص صدمات بیماران ترومای بسته شکم مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی امام رضا (ع) تبریز بپردازیم. روش ها و مواد: اين مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی بر روي 200 بیمار با ترومای بسته ی شکمی که طی سال های 97-96 به اورژانس مرکز آموزشی-درمانی امام رضا (ع) تبریز مراجعه کرده بودند، انجام شد. ابتدا برای تمامی بیماران سی اسکن شکم و لگن با کنتراست وریدی به تنهایی انجام پذیرفت، سپس برای هر یک از آنان کنتراست خوراکی شروع شده و سی تی اسکن با فاز خوراکی انجام شد. درنهایت، سي تي اسكن وریدی-خوراکی به عنوان روش تشخيصي اطمينان بخش درنظر گرفته شد و نتایج سی تی اسکن وریدی با نتایج حاصل از آن مقایسه شد. یافته ها: در این مطالعه، 175 نفر مرد و 25 نفر زن با میانگین سنی 3/14 ± 4/31 سال مورد بررسی قرار گرفتند. مکانیسم رخداد تروما در 5/52 % از بیماران حوادث ترافیکی، در 27% سقوط، در 15% نزاع و در 5/5 % سایر موارد بود و تعداد 21 نفر از بیماران فوت کردند. مایع آزاد شکمی با فراوانی 5/32 %، آسیب طحال با فراوانی 3/25 %، آسیب کبد با فراوانی 7/18 % و آسیب کلیه‌ها با فراوانی 4/11 % به ترتیب شایع ترین نوع آسیب‌های بسته ی شکمی-لگنی در بیماران مورد مطالعه بودند. سی تی اسکن شکم و لگن با کنتراست وریدی به تنهایی در تشخیص آسیب های داخل شکمی با حساسیت 98%، ویژگی 97%، ارزش اخباری مثبت 99% و ارزش اخباری منفی 93% عمل کرده بود.