مقایسه میزان تحلیل استخوان کرستال بین کراون های اسپلینت شده و اسپلینت نشده متکی بر ایمپلنت فک پایین در بیماران درمان شده در بخش ایمپلنت دانشکده دندانپزشکی تبریز در سالهای 1396-1399
چکیده
خالصه :هدف این مطالعه بررسی میزان تحلیل استخوان کرستال در فک پائین بین دو گروه ایمپلنت هاي
اسپلینت شده و ایمپلنت هاي اسپلینت نشده)ایمپلنت هاي تک کراون( می باشد.
مواد و روش ها : در این مطالعه 50 بیمار دانشکده دندانپزشکی تبریز با تعداد کل 75 ایمپلنت )25 جفت
ایمپلنت اسپلینت شده و 25 عدد ایمپلنت اسپلینت نشده یا همان تک کراون( شرکت کردند و پس از
تقسیم به دو گروه اسپلینت شده و نشده ، براي انجام معاینات فراخوانده شدند. از بیماران خواسته شد تا
رادیوگرافی هاي جراحی خود را به عنوان معیار اولیه به همراه بیاورند و در نهایت رادیوگرافی دوم نیز از
ایشان تهیه گردید. جهت بررسی نرمال بودن داده هاي کمی از آزمون شاپیرو-ویلک استفاده شد. در صورت
نرمال بودن داده ها از آزمون تی مستقل )Independent-Samples T Test( و در صورت عدم برقراري شرط
نرمالیتی از آزمون ناپارامتري یومن-ویتنی استفاده شد. از آزمون کاي اسکوئر )Chi-square test( براي بررسی
متغیر هاي کیفی در بین دو گروه استفاده شد. مقدار P-value<0.05 به عنوان سطح مبناي معنی داري
آماري در نظر گرفته شد. آنالیز ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS.26 انجام شد.
یافته ها: در نهایت این مطالعه نشان داد بین دو گروه اسپلینت شده و نشده از نظر میزان تحلیل استخوان
تفاوت معنی دار وجود دارد )p.value<0.05( و میزان این تحلیل در گروه اسپلینت شده 0.68 میلی متر
بیشتر بود.
بحث و نتیجه گیری : هر دو روش اسپلینت کردن و اسپلینت نکردن ایمپلنت ها ، از روش هاي درمانی
قابل اعتماد و با درصد موفقیت باال براي بیماران میباشد ولی وجود برخی شرایط باعث میشود کلینیسین
به سمت ترجیح یکی از روش ها بر دیگري حرکت کند. هرچند مطالعات بیشتري براي هرچه آسانتر شدن
این انتخاب نیاز هست