بررسي تغییرات طول تلومر و سیکل سلولي در روند کاردیومیوژنز سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان رت در حضور نانو ذره نقره
چکیده
مقدمه: یکی از محدودیتهای سلول درمانی با سلولهای بنیادی به عنوان زیر شاخه ای از پزشکی بازساختی بازده
پایین تمایز آن هاست. با تمایز این سلولها به سلولهای هدف جهت جبران آسیب، طول تلومر کاهش مییابد که
منجر به پیری سلول میشود و موفقیت سلول درمانی را تحت تاثیر قرار میدهد. نشان داده شده است که بازده
تمایزی سلولهای بنیادی به سلولهای قلبی ارتباط مستقیمی با طول تلومر دارد. بنابراین انتخاب اینکه سلول
بنیادی مزانشیمی از کدام منبع و با طول تلومر بلند مشتق شده باشد و یا استفاده از عواملی که طول تلومر را
افزایش میدهند یک استراتژی جذاب جهت تولید و تمایز تعداد زیادی سلول کارآمد و یک راهکار سریع و قابل
اعتماد در سلول درمانی است. از جمله ترکیباتی که میتوان به طور گسترده جهت افزایش طول تلومر استفاده
کرد میتوان به نانوذرات اشاره کرد .
هدف: بررسی تغییرات طول تلومر و سیکل سلولی در روند کاردیومیوژنز سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز
استخوان رت در حضور نانوذره نقره میباشد.
روش کار:در این مطالعه سلولهای بنیادی مزانشیمی جدا شده از مغز استخوان رت پس از تمایز قلبی، تحت
تیمار با نانوذرات نقره قرار گرفتند. سپس جهت بررسی تأثیر نانوذرات نقره بر طول تلومر سلولهای بنیادی
مزانشیمی از روش Real time PCR استفاده شد سپس جهت بررسی تاثیر آنها بر سیکل سلولی،بیان پروتئین
Cyclin-D به روش وسترن بلات سنجش شد.
یافته ها : تیمار سلولهای بنیادی مزانشیمی با نانوذرات نقره سبب افزایش معنیدار طول تلومر و بیان پروتئین
Cyclin-D شد.
نتایج : تیمار سلولهای بنیادی مزانشیمی با نانوذرات نقره به واسطه افزایش طول تلومر میتواند کارایی تمایز
کاردیومیوژنیک را افزایش دهد .