پیامد بالینی ناتالیزومب در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

Abstract

ناتالیزومب یک آنتی بادی مونوکلونال بوده که به صورت آنتاگونیست اینتگرین α4 مانع از تجمع لوکوسیت ها در سیستم عصبی مرکزی می شود. مهم ترین نگرانی با این دارو ارتباط آن با PML (progressive multifocal leukoencephalopathy) می باشد، که یک عفونت مغزی در زمینه فعال شدن مجدد ویروس JC به ویژه در بیماران با ضعف ایمنی می باشد. مواد و روش کار: 22 بیمار با RRMS که به خط اول درمان شامل اینترفرون ها و گلاتیرامیراستات پاسخ نداده بودند وارد مطالعه شدند. پیامد بالینی بیماران بر اساس معیار EDSS، قبل و بعد از 24 ماه درمان با ناتالیزومب و نیز میزان عود سالیانه، قبل و بعد از شروع درمان مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: 16 زن و 6 مرد وارد مطالعه شدند. تفاوت معناداری در میاتگین EDSS قبل و بعد از 24 ماه از شروع درمان با ناتالیزومب مشاهده نشد (5.15± 0.8 در مقابل 5.31±0.74، P=0.502). میزان ریلاپس سالیانه در سال اول (P=0.003) و سال دوم (P=0.001) بعد از شروع ناتالیزومب به طور معناداری کمتر از سال قبل از شروع درمان بود. هیچ موردی از PML یا هر گونه عارضه جدی دیگری در بیمارن رویت نشد.