شایستگی فرهنگی و ارتباط آن با رضایت و استرس شغلی در پرستاران شاغل در مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، 1398

Abstract

چکیده: مقدمه و هدف: تنوع فرهنگی بیماران از جمله مسائلی است که پرستاران در محیط‌های بالینی با آن مواجه می‌شوند، ازاین‌رو شایستگی فرهنگی آنان برای برقراری ارتباط مؤثر با بیماران و ارتقا سطح سلامت آنان ضروری است. بهبود عملکرد کارکنان و کیفیت خدمات از جمله اهداف مهم مدیران در سازمان می‌باشد. شایستگی فرهنگی و رضایت شغلی پرستاران از عوامل مهم تأثیرگذار بر کیفیت خدمات هستند و استرس شغلی هم یکی از عوامل مؤثر در ایجاد عوارض جسمی و روانی در پرستاران می‌باشند که ارتباط آن با شایستگی فرهنگی به‌درستی مشخص نمی‌باشد؛ بنابراین این مطالعه با هدف بررسی شایستگی فرهنگی و ارتباط آن با رضایت و استرس شغلی پرستاران شاغل در مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام‌گرفته است. روش کار: در این پژوهش توصیفی همبستگی، 285 نفر از پرستاران شاغل در مراکز آموزشی و درمانی شهر تبریز با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه بندی شده انتخاب شدند. ابزار اصلی جمع‌آوری اطلاعات از چهار قسمت: پرسش‌نامه مشخصات دموگرافیک، پرسش‌نامه شایستگی فرهنگی (Nursing cultural competency scale)، پرسش‌نامه رضایت شغلی (Job satisfaction survey) و پرسش‌نامه استرس شغلی (executive Health and safety )، تشکیل شده و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 25 و با کمک آمار توصیفی شامل فراوانی، میانگین و انحراف معیار و آمار تحلیلی شامل آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون،t- مستقل و آنالیز واریانس مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: یافته‌های مطالعه نشان داد سطح شایستگی فرهنگی در پرستاران متوسط (3/9±50/54 ) می‌باشد و با سابقه کاری(p= 04/0) و سطح خود گزارش دهی نمره شایستگی فرهنگی همبستگی مثبت دارد. رضایت شغلی پرستاران نیز در سطح متوسط(70/16±63/115) بوده و با تاهل(001/0p<) ، پست سازمانی (002/0p=)، میزان درآمد (001/0p=) و نوع بیمارستان محل کار دارای ارتباط معنی دار می‌باشد. استرس شغلی پرستاران هم در سطح زیاد (43/13±30/69 ) گزارش گردید که با جنسیت (001/0p<) دارای ارتباط معنی دار بود. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که میان شایستگی فرهنگی و رضایت شغلی ارتباط معنی دار وجود ندارد و میان شایستگی فرهنگی با استرس شغلی و استرس با رضایت شغلی ارتباط منفی و معنی دار وجود دارد. نتیجه گیری: میزان شایستگی فرهنگی پرستاران در این مطالعه در سطح متوسط گزارش شد. از این رو با توجه به اهمیت فرهنگ در سلامتی و روابط اجتماعی، برنامه‌ریزی جهت ارتقای شایستگی فرهنگی پرستاران ضرورت دارد. رضایت شغلی و استرس شغلی از عوامل تأثیر گذار بر شایستگی فرهنگی پرستاران می باشند که نیاز مند بررسی بیشتر در خصوص تعیین دیگر عوامل تأثیر گذار و زمینه سازی در راستای توجه بیشتر به شایستگی فرهنگی پرستاران می‌باشد. بنابراین برنامه ریزی در راستای کاهش عوامل استرس‌زای شغلی پرستاران و افزایش سطح شایستگی فرهنگی آنان با اندازه گیری سطوح این اجزا و تحقق ابعاد رضایت شغلی می‌تواند در سطح اعتماد، عملکرد و بهره وری سازمان نقش مهمی داشته باشد.