ارزیابی ارتباط اندازه و نوع زخم اسکالپ و آسیب اینتراکرانیال در بیماران با آسیب تروماتیک مغزی خفیف
Abstract
هدف از مطالعه حاضر، تعیین ارتباط اندازه و نوع زخم اسکالپ با آسیب اینتراکرانیال در بیماران با آسیب تروماتیک مغزی خفیف می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه بررسی مقطعی آینده نگر، تعداد ۱۰۰ بیمار مبتلا به ترومای با در نظر گرفتن معیار های ورود و خروج مطالعه، وارد مطالعه شدند. اندازه زخم، قطر زخم و وضعیت و نوع زخم با استفاده از معاینه مستقیم در بخش ترومای دپارتمان طب اورژانس بیمارستان امام رضا (ع) ارزیابی و بیمارانی که دارای زخم اسکالپ بوده و اندیکاسیون CT-Scan دارند وارد مطالعه شدند. بیماران تحت معاینه نورولوژیکی کامل برای ارزیابی آسیب اینتراکرانیال قرار گرفتند. پس از انجام اقدامات درمانی بیماران مرخص شده و ۴ هفته بعد توسط تماس تلفنی مورد پیگیری از نظر بروز علائم از جمله اختلال هوشیاری، سردرد، سرگیجه، تهوع و استفراغ، وزوز گوش و گیجی ارزیابی شدند.
یافته ها: میانگین سن بیماران مورد مطالعه ۲۳/۱۶ ± ۵۷/۳۳ سال و ۷۴ درصد مذکر بودند. ۵ درصد بیماران سابقه ترومای قبلی و ۱ درصد سابقه ضربه به سر داشتند. بیشتر بیماران در حین مراجعه GCS برابر ۱۳ یا ۱۴ داشتند (۸۲ درصد). شایع ترین شکایت مراجعه به اورژانس سرنشین ماشین (۳۲ درصد) بوده است. در ۵۰ درصد بیماران علائم حین ضربه به سر از دست دادن هوشیاری بوده و در مقابل ۴۳ درصد آن ها بدون علامت بودند. در اغلب موارد زخم سطحی، خطی و بدون خونریزی فعال داشتند. پاتولوژی داخل جمجمه ای در ۴ درصد موارد مشاهده شده بود. به طور معنی داری خونریزی ساب آراکنوئید در زخم های ستاره ای و عمقی بیشتر بود (۰۰۱/۰p=). همچنین خونریزی ساب آراکنوئید و یافته دیفیوز آکسونال با فوت همراه بوده است (۰۰۱/۰p=). همچنین در بررسی حاضر شکستگی جمجمه با پاتولوژی داخل جمجمه ای رابطه ای نداشت.