بررسی نتایج میان مدت برداشتن سر رادیوس و ترمیم LCL در TERRIBLE TRIAD آرنج

Abstract

Terrible triadیکی از پیچیده ترین آسیب های آرنج می باشد که شامل ترکیب شکستگی سر رادیوس وشکستگی زائده کورونوئید ودررفتگی مفصل ulnohumeral میباشد.علت نامگذاری تاریخی آن نتایج ضعیف درمان آسیب تریبل تریاد بوده است.اگر چه در یک دهه اخیر این تصور تغییر کرده است که آن هم به علت درک پاتوفیزیولوژی آسیب، وپیشرفت درمان این آسیب میباشد.اپروچ کلاسیک برای درمان تریبل تریاد درحال حاضر شامل جااندازی باز و تثبیت شکستگی رادیوس یا تعبیه پروتز ،بر اساس شدت خردشدگی استخوان میباشد. به دنبال محدودیتهای موجود تعبیه پروتز سر رادیوس در ایران و مرکز آموزشی درمانی شهدا مشکل شده است .در نتیجه برداشتن سررادیوس در موارد خرد شده سررادیوس اجباری شده است. این حواشی یک فرصت استثنایی جهت مطالعه نتایج برداشتن سررادیوس در بیماران مبتلا به Terrible triad ایجاد کرده است که نتایج آن دراین مطالعه گزارش خواهد شد. روش کار: جمعیت هدف بیماران مبتلا به Terrible triad هستند که از سال 1383توسط یک جراح واحد تحت عمل جراحی رزکشن سر رادیوس وترمیم LCL قرار گرفته بودند .روش جراحی در تمام بیماران مشابه بود.حداقل دوره follow up یک سال بود و بیماران به مدت یک سال مورد بررسی قرار گرفتند. معاینه کننده در درمان بیماران دخیل نبود. بیماران از نظر محدوده حرکتی، میزان کارایی اندام مربوطه و فاکتورهای رادیولوژیک تحت بررسی قرار گرفتند و در بیمارانی که قادر به مراجعه حضوری نبودند با نرم افزار اندازه گیری شد. حرکات با گونیومتر فلزی ، میزان کارایی با اسکورهای DASHو MEPSو VAS ارزیابی شد. رادیوگرافی بیمار از نظر میزان آرتروز مفصل آرنج و ناپایداری بررسی شد.در معاینات پس از عمل بر اساس مشاهده و مصاحبه ساختارمند و پر کردن سوالات پرسشنامه از نوع close و سوالات تصویری و استفاده از اسناد پزشکی و پرونده بیمار اطلاعات لازم گردآوری شد. یافته ها : میانگین مدت زمان آسیب تا جراحی برابر 15/2±30/7 روز و میانگین مدت پیگیری برابر85/2±19/35 ماه بود؛ همچنین میانگین میزان ROM(Pas, Act) برابر 49/10±33/126 درجه بود. هیچ کدام از بیماران معیارهای ناپایداری مفصل نداشتند؛ هفت نفر از سیزده بیمار از عمل جراحی رضایت کامل داشتند و 2 نفر نیز برگشت به کار قبلی داشتند. میانگین نمره کلی درد بر اساس معیار VAS برابر 6/2 بود.