مقایسه تأثیر روش های مختلف کیور کردن براکت های ارتودنسی فلزی بر میزان استحکام باند و درجه پلیمریزاسیون

Abstract

مقدمه: هدف از این مطالعه ، یافتن بهترین تکنیک کیور براکت های فلزی ارتودنسی برای دستیابی به بالاترین استحکام باند و درجه پلیمریزاسیون است. مواد و روش ها: در این مطالعه از 75 دندان کشیده شده انسانی استفاده شد. براکت های ارتودنسی توسط ادهزیو Transbond XT بر سطح باکال دندان ها اتصال یافتند. در گروه اول نمونه ها به مدت 20 ثانیه ازسطح اکلوزال کیور شدند. در گروه دوم نمونه ها به مدت 20 ثانیه (10 ثانیه ازسطح اکلوزال و 10 ثانیه از سطح جینجیوال) کیور شدند و در گروه سوم به مدت 20 ثانیه ( ۵ ثانیه از گوشه میزواکلوزال ، ۵ ثانیه از گوشه دیستواکلوزال ، ۵ ثاینه از گوشه مزیوجینجیوال و ۵ ثانیه از گوشه دیستوجینجیوال) کیور شدند. سپس استحکام برشی براکت ها توسط دستگاه universal testing machine و درجه پلیمریزاسیون توسط FTIR اندازه گیری شد. یافته ها: تفاوت معناداری میان گروه های مورد مطالعه در میزان استحکام برشی مشاهده نشد (P>0.05). با این وجود درجه پلیمریزاسیون در گروه اول که نمونه ها از سطح اکلوزال کیور شده بودند بیشتر از سایر گروه ها بود (P<0.05). نتایج: کیور براکت های ارتودنسی از جهات مختلف باعث افزایش استحکام باند برشی و یا درجه پلیمریزاسیون ادهزیو نمی شود.