بررسی تاثیر هیپرتروفی بطن چپ در نوار قلب بر روی مورتالیتی بیمارستانی بیماران همراه با تشخیص انفارکتوس قلبی با صعود قطعه ST تحت آنژیوپلاستی اولیه

Abstract

بیماری عروق کرونر مهمترین اختلال قلبی عروقی می‌باشد. با توجه به شیوع روزافزون STE-MI و هزینه‌های بهداشتی درمانی و پیامدهای بالینی آن و با در نظر گرفتن این که هیپرتروفی بطن چپ یکی از موارد نسبتا شایع همراه در این بیماران است، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر هیپرتروفی بطن چپ در نوار قلب بر روی مورتالیتی بیمارستانی بیماران همراه با تشخیص انفارکتوس قلبی با صعود قطعه ST تحت آنژیوپلاستی اولیه صورت گرفت. مواد و روش کار: در مطالعه حاضر،341 نفر از بیمارانی که در طی سال‌های 1392 تا 1396 با تشخیص انفارکتوس قلبی با صعود قطعه ST در بیمارستان شهید مدنی دانشگاه علوم پزشکی تبریز مراجعه و تحت آنژیوپلاستی اولیه قرار گرفته‌اند وارد مطالعه و بررسی شده و سپس بیماران بر اساس الکتروکاردیوگرام به دو گروه هایپرتروفی بطن چپ و بدون هایپرتروفی بطن چپ تقسیم شدند. هایپرتروفی بطن چپ با تعریف S amplitude V1 + R amplitude V5 or V6 ≥35 mm در نظر گرفته شد. هر دو گروه از نظر معیارهای دموگرافیک، ریسک فاکتورها، علایم بالینی ، علائم حیاتی ، تست‌های آزمایشگاهی ، مورتالیتی بیمارستانی و مورتالیتی یکساله دو گروه با یکدیگر مقایسه شدند. یافته ها : در پژوهش حاضر 341 بیمار وارد مطالعه شدند. میانگین و انحراف معیار سنی در گروه بیماران بدون هایپرتروفی بطن چپ 57.95 ±11.646 و در گروه بیماران با هایپرتروفی بطن چپ 64.60 ±10.480 بود که نتایج نشان داد میانگین سنی گروه بیماران با هایپرتروفی بطن چپ به شکل معناداری بالاتر از گروه بیماران بدون هایپرتروفی بطن چپ بود (0.013=p). همچنین جنسیت با فراوانی بیشتر مردان در گروه بیماران بدون هایپرتروفی بطن چپ تفاوت معناداری بین دو گروه داشت (0.013=p) از بین ریسک فاکتورهای مورد بررسی بروز هایپرتنشن در گروه بیماران با هایپرتروفی بطن چپ به شکل معناداری بیشتر از گروه دیگر بود (p<0.001). بیماران دو گروه از نظر وجود سایر ریسک فاکتورها تفاوت معناداری نداشتند (p>0.05). از بین یافته های نوارقلب بیماران انحراف محور قلب به چپ در گروه بیماران با هایپرتروفی بطن چپ با بروز 95 درصدی به شکل معناداری بالاتر از گروه بیماران بدون هایپرتروفی بطن چپ با بروز 65 درصدی بود (p>0.05). از بین یافته های آنژیوگرافی بیماران متغیر انسداد چندرگی (MultiVD) بین دو گروه از نظر آماری معنادار بود بطوری که این متغیر با شیوع 70٪‌ در گروه بیماران با هایپرتروفی بطن چپ درصد فراوانی بالاتری نسبت به گروه بیماران بدون هایپرتروقی بطن چپ (45.8٪) داشت (p=0.036). سایر متغیر های علایم حیاتی ،یافته های آزمایشگاهی، یافته های اکوکاردیوگرافی و متغیر های مورتالیتی و موربیدیتی بین دو گروه از بیماران تفاوت معناداری نداشتند‌(p>0.05).